Δημοσιονομική Ύφεση vs Αναζωογόνησης Εργατικού Δυναμικού?

Ελάχιστα δημοσιονομικά οφέλη θα προσέφερε η κατάργηση του 14ου μισθού και η μείωση των συντάξεων.
Μηδενικά οφέλη θα προσέφερε μια αύξηση στο ΦΠΑ, αλλά αυτή θα ήταν ιδιαίτερα αρεστή στις Βρυξέλλες αφού μεταφράζεται σε άμεσα έσοδα για το Ecofin.
(citation missing...)

Ταυτόγχρονα όμως, αυτά τα στραγγαλιστικά μέτρα θα έσπρωχναν την Ελληνική οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση
(ενώ θα ανέβαζαν την οργή, ιδιαίτερα σήμερα που οι συνταξιούχοι γονείς συντηρούν τα άνεργα παιδιά τους...).
Και αυτό επειδή η χώρα μας δεν έχει μια εξαγωγική οικονομία, τύπου Ιρλανδίας, οπότε μια μείωση του εργατικού κόστους δεν θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα.
Αντίθετα, η επερχόμενη μιζέρια και η δυσπραγία θα βλάψει καίρια την μόνη αληθινή βιομηχανία του τόπου, τον τουρισμό.
Χωρίς χρήμα, οι τοίχοι των room-to-let θα σαπίσουν, οι ανέσεις θα περάσουν, τα λούσα θα τελειώσουν.

Ουσιαστικά τα παραπάνω μέτρα είναι το μισό της κλασσικής συνταγή του ΔΝΤ για περιορισμό της εσωτερικής οικονομικής δραστηριότητας
(το άλλο μισό είναι το ξέφραγο άνοιγμα της οικονομίας στους ξένους επενδυτές/δανειολήπτες).
Τα έξτρα δημοσιονομικά μέτρα θα υπονομεύουν την όποια ανάκαμψη,
όπως άλλωστε το ξέρουμε από τα αντίστοιχα παραδείγματα της Αργεντινής και της Λετονίας.



Τα παραπάνω όμως δεν σημαίνουν και πως σήμερα δεν είναι μια καλή ευκαιρία για
1) να επιτραπούν οι ελεύθερες μετατάξεις στο Δημόσιο, και
2) να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα.
Μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση προσφέρουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και φρεσκάρουν το εργατικό δυναμικό του τόπου μας χωρίς όμως τα θανάσιμα μειονεκτήματα των προτεινόμενων δημοσιονομικών μέτρων.

Αν δεν πετύχουν όλα αυτά, τότε μια καλή δικαιολογία για την προσποίηση Παύσης Εξυπηρέτησης του Χρέους μας είναι ένα ελεγχόμενο Θερμό Επεισόδιο με την Τουρκία.
Αλλά ποιος παίζει με τη φωτιά χωρίς να φοβάται?