Δημοσιονομική Ύφεση vs Αναζωογόνησης Εργατικού Δυναμικού?

Ελάχιστα δημοσιονομικά οφέλη θα προσέφερε η κατάργηση του 14ου μισθού και η μείωση των συντάξεων.
Μηδενικά οφέλη θα προσέφερε μια αύξηση στο ΦΠΑ, αλλά αυτή θα ήταν ιδιαίτερα αρεστή στις Βρυξέλλες αφού μεταφράζεται σε άμεσα έσοδα για το Ecofin.
(citation missing...)

Ταυτόγχρονα όμως, αυτά τα στραγγαλιστικά μέτρα θα έσπρωχναν την Ελληνική οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση
(ενώ θα ανέβαζαν την οργή, ιδιαίτερα σήμερα που οι συνταξιούχοι γονείς συντηρούν τα άνεργα παιδιά τους...).
Και αυτό επειδή η χώρα μας δεν έχει μια εξαγωγική οικονομία, τύπου Ιρλανδίας, οπότε μια μείωση του εργατικού κόστους δεν θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα.
Αντίθετα, η επερχόμενη μιζέρια και η δυσπραγία θα βλάψει καίρια την μόνη αληθινή βιομηχανία του τόπου, τον τουρισμό.
Χωρίς χρήμα, οι τοίχοι των room-to-let θα σαπίσουν, οι ανέσεις θα περάσουν, τα λούσα θα τελειώσουν.

Ουσιαστικά τα παραπάνω μέτρα είναι το μισό της κλασσικής συνταγή του ΔΝΤ για περιορισμό της εσωτερικής οικονομικής δραστηριότητας
(το άλλο μισό είναι το ξέφραγο άνοιγμα της οικονομίας στους ξένους επενδυτές/δανειολήπτες).
Τα έξτρα δημοσιονομικά μέτρα θα υπονομεύουν την όποια ανάκαμψη,
όπως άλλωστε το ξέρουμε από τα αντίστοιχα παραδείγματα της Αργεντινής και της Λετονίας.



Τα παραπάνω όμως δεν σημαίνουν και πως σήμερα δεν είναι μια καλή ευκαιρία για
1) να επιτραπούν οι ελεύθερες μετατάξεις στο Δημόσιο, και
2) να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα.
Μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση προσφέρουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και φρεσκάρουν το εργατικό δυναμικό του τόπου μας χωρίς όμως τα θανάσιμα μειονεκτήματα των προτεινόμενων δημοσιονομικών μέτρων.

Αν δεν πετύχουν όλα αυτά, τότε μια καλή δικαιολογία για την προσποίηση Παύσης Εξυπηρέτησης του Χρέους μας είναι ένα ελεγχόμενο Θερμό Επεισόδιο με την Τουρκία.
Αλλά ποιος παίζει με τη φωτιά χωρίς να φοβάται?

Ας προσποιηθούμε "Παύση Εξυπηρέτησης του Χρέους" μας αυτόν το Μάρτη!

Ένα ακόμη από τα εκκρεμή προβλήματα των CDS είναι πως ακριβώς επειδή δεν υπάρχει θεσμισμένη αγορά για τα αυτά, τα πιο επίφοβα από τα εργαλεία μαζικής οικονομικής καταστροφής, δεν είναι πάντα σαφώς ορισμένοι οι όροι εκπλήρωσης των προδιαγραφόμενων σε αυτά ανταλλαγές, ούτε και υπάρχει σωστή εποπτεία και εξασφάλιση από κάποιο χρηματιστηριακό "σανίδι" (είτε εγκεκριμένους brokers, είτε ικανές αντασφάλειες και τα λοιπά που θα αναμέναμε να υπάρχουν σε ανάλογες μεγαθηρικές συμβάσεις τζόγου),
οπότε και ενδέχεται σε κάποιο "πιστωτικό συμβάν" οι συμμετέχοντες στο συμβόλαιο να μην μπορούν να τα "βρουν".

Να τι λέει η wikipedia επί του θέματος:

It is not the responsibility of the calculation agent to determine whether or not a credit event has occurred but rather a matter of fact that, pursuant to the terms of typical contracts, must be supported by publicly available information delivered along with a credit event notice. Typical CDS contracts do not provide an internal mechanism for challenging the occurrence or non-occurrence of a credit event and rather leave the matter to the courts if necessary, though actual instances of specific events being disputed are relatively rare.

Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για ένα Έλληνα υπουργό οικονομικών:

Να δημιουργήσει ένα τέτοιο αμφισβητούμενο συμβάν!
Πχ μια καθυστέρηση εξυπηρέτησης των τόκων της Ελλάδας του Μαρτίου κατά 1-2 μέρες θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί "στάση πληρωμών" από τους αγοραστές των CDS, αλλά φυσικά οι πωλητές τους θα είχαν κάθε κίνητρο να την αμφισβητήσουν ως τέτοια!

Τότε δηλαδή θα βλέπαμε να σφάζονται τα "παλικάρια" (Goldman Sachs, JP Morgan και λοιποί) στης νύφης(την Ψωροκώσταινα) την ποδιά!

Και με την ευκαιρία θα μαθαίναμε και ποια τελικά ήταν αυτά τα "παλικάρια", αφού το άλλο μεγάλο πρόβλημα με τα CDS είναι πως είναι παντελώς αδιαφανή, επίσης συνέπεια του μη θεσμισμένου της ύπαρξής τους.

Τέλος, θα παίρνανε και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι συνεταίροι μας, πολίτες και ηγέτες, μια γεύση του τι θα επακολουθήσει αν συνεχίσουν να φέρονται ανεύθυνα και εγωιστικά στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, και να μας σταθούν πιο αλληλέγγυοι.

Πάντως σε 2 τελευταία άρθρα του στο Έθνος ο Δελαστίκ κάνει ενδιαφέρουσες συγκρίσεις που αποκαλύπτουν πόσο πραγματικά στημένος είναι ο δήθεν κίνδυνος πτώχευσής μας.
[1] http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=10202891
[2] http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826

[update 24-Apr]: Kαι ο economist περιγράφει πως μία αναδόμηση του Ελ. χρέους θα είναι crash-test για τα CDS που έχουν στοιχηματισθεί στο κεφάλι της Ελλάδος: http://www.economist.com/world/europe/displayStory.cfm?story_id=15980711&source=features_box1

Ωραίο άρθρο γενικώς.

Post-Avatar Depression

Η επίσημη εξήγηση είναι πως μόλις μερικοί ευαισθητούληδες σαν και μένα βλέπουν μια καλύτερη και ομορφότερη Γη, την Πανδώρα του Avatar, μετά αρχίζει και τους φαίνεται η δική μας ζωή στον πλανήτη πολύ ηλίθια για να τους "αρκεί", και πέφτουν σε κατάθλιψη:

http://www.cnn.com/2010/SHOWBIZ/Movies/01/11/avatar.movie.blues/index.html


Εγώ αντίθετα πιστεύω πως ευθύνεται το 3D.

Η διαδικασία προσαρμογής του ματιού στο τεχνητό 3D των σινεμάδων,
όπως συνέβαινε παλιότερα και με τα τυπωμένα 3D των επαναλαμβανόμενων patterns,
απαιτεί την ενεργοποίηση *νέων* νευρωνικών καναλιών του οπτικού κέντρου ώστε ο μηχανισμός εστίασης των φακών να λειτουργεί ανεξάρτητα από τον μηχανισμό προσήλωσης των οφθαλμών.
Τα νέα νευρικά κανάλια αυτά μας κάνουν πιο δεκτικούς στις νέες εμπειρίες και σε συνδυασμό με το όντως έντονα όμορφο ερέθισμα του Avatar μοιάζει όπως το να βιώνεις μια κάποια εξωσωματική εμπειρία - χωρίς όμως να συμβαίνει αυτό.
Αργότερα, αυτή η πρωτόγνωρη αίσθηση σου λείπει όπως θα σου 'λειπε η κόκα την επόμενη μέρα.

Πάντως προχθές το βράδυ που έπεφτα να κοιμηθώ μόλις το είχα δει αισθανόμουν περίεργα - πχ άκουγα το περιβάλλον γύρω μου «μέσα από το κρανίο μου», έχοντας μια παράξενη συνείδηση του σώματός μου σαν αυτό να περιτριγυρίζει το σώμα μου.