Ελαβα το παρακάτω μήνυμα:
και απάντησα...
Για την ακρίβεια, θα προστεθεί μόνο η προστιθεμενη αξία από αυτά τα 12δις.
Δηλαδή αν στην αλυσίδα κατασκευής αυτών των ελληνικών προϊόντων αντιστοιχούν εισαγώμενα υλικά αξίας(λιπάσματα, μηχανές, καύσιμα),
ας υποθέσουμε 30% της τελικής τιμής των προϊόντων, τότε μόνο τα 8.5δις θα πάνε σε ελληνικές τσέπες.
Καλά είναι κι αυτά θα μου πεις, μιας και το 70% αυτών των χρημάτων γυρίζει σε ελληνικά χέρια...
Αμ δε!
Γιατί αυτό το υπόλοιπο 70% που μένει, χωρίζεται σε Κέρδη και σε Μισθούς.
Καποιο μερίδιο από Κέρδη των επιχειρηματιών θα καταλήξει στα Καϋμαν, στην Ελβετία, στα Βερολίνα και στα Λονδίνα.
ΟΚ, αναμενόμενο, ελεύθερία των Κεφαλαίων έχουμε.
Αλλά κι από τους μισθούς, κάποιο μερίδιό τους θα καταλήξει στις Ελληνικές Τράπεζες!
Κι εδώ είναι πρόβλημα, επειδή οι αυτές έχουν μπατιρήσει από χρόνια.
Ξέρουν μονο να ρουφαν χρήμα, χωρίς να μπορούν να το αποδόσουν πίσω στην "αληθινή" οικονομία, με τη μορφή Δανείων,
πολύ απλά γιατί έχουν ήδη φτάσει το όριο δανειοδότησης με Κακά Δάνεια (οι "σκελετοί στη ντουλάπα", αν έχεις ακούσει την έκφραση).
Δεν τελειώσαμε όμως :-)
Κι για τα λεφτά που θα καταφέρουν να φτάσουν στην πραγματική οικονομία δεν είναι ροδαλά τα πράγματα....
Το πρόβλημα εμφανίζεται αν σκεφτείς πως Ελληνική "αληθινή" οικονομία είναι σε μεγάλο βαθμό ραντιέρικη,
δηλαδή ο περισσότερος πλούτος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) δεν παράγεται από εργάζόμενους, αγρότες, αυτοαποασχολούμενους(μηχανικοί κα) και από τις συνδιαλλαγές μεταξύ τους
αλλά προκύπτει από τα κέρδη που αντλούν όσοι εκμεταλεύονται Μονοπωλια.
Είτε μονοπώλια στα ακίνητα (νοίκια), είτε στις υπηρεσίες (πχ εναρμονισμένες τιμές κινητής), είτε σε προϊόντα όπου δεν υπάρχει ουσιαστικός ανταγωνισμός (πχ Πετρέλαια, Φερυ-μπότς).
Και εντάξει το να νοικιάζεις ρουμσΤοΛεταδικα σε ξενους, βγάζεις συνάλλαγμα,
αλλά το αντλείς Κέρδη πουλώντας Πετρέλαιο και Διόδια Αττικής Οδού σε Αθηναίους φουκαράδες, τα οποία μετά τα επενδύεις στη Σαουδική Αραβία (Λάτσης, Μπόμπολας),
καταλήγεις να μειώνεις το συνολικό διαθέσιμο χρήμα στην αγορά.
Δηλαδή όσο εισόδημα δεν πέφτει στη μάυρη τρύπα των Ελληνικών Τραπεζών, το τρώει η παχουλή τσέπη των Ελλήνων Ολιγαρχών.
Ωραία Φτιασιά!
Οπότε για να συνοψίσουμε, εντελώς χοντρικά από αυτά τα 12δις υποθέτω το πολύ ένα 30% να πέφτει στην ελληνική αγορά,
πες ~4δις.
Ούτα που κατάφερες δηλαλή να αντισταθμίσεις τις αυξησεις σε φόρους/μειώσεις σε παροχές που έγιναν πέρσυ το καλοκαίρι για να καλυφθούν οι απαιτήσεις των δανειστών μας.
Γιαυτό και λέμε πως ωραία όλα αυτά, επενδύσεις, επιχειρηματικότητα, και ενισχύσεις, αλλά αν δεν μπει πάτος βαρέλι,
δεν κανουμε τίποτα!
Και "πάτος" σημαίνει:
* Παύση εξυπηρέτησης Χρέους, για καποιο διάστημα τουλάχιστον,
* Σπάσιμο των Μονοπωλίων, ξεκινώντας από αυτό των Τραπεζών,
* Αυξήσεις στο Πραγματικό Εισόδημα σε σχέση με το Χρηματοπιστωτικό (αυξάνωντας τον πληθωρισμό των μισθών περισσότερο από τα επιτόκια, τύπου ΑΤΑ του Ανδρέα),
* Περιορισμούς στις μη παραγωγικές εισαγωγές (να εξετάσουμε δηλαδή μέτρα περιορισμού των Κεφαλάιων ή/και Νομισματικές λύσεις χωρίς "Ταμπού" ).
Το καλό με αυτά τα μέτρα είναι πως, με εξαίρεση το σπασιμο των Μονοπωλίων, είναι "εύκολα": τα νομοθετείς, και έγιναν.
Τα δύσκολα αρχίζουν μετά, που πρέπει θα αναδιαρθρώσεις την Ελ. οικονομία, και να σπασεις αγκυλώσεις χρόνων,
αναξιοκρατία, αναποτελεσματικότητα, στρατικοποίηση/έλλειψη φαντασίας στις ελ. επιχειρήσεις.
Κάτι άλλο, με εξαίρεση την πάυση της Εξυπηρέτησης του Χρέους, όλα τα άλλα μέτρα είναι αλληλένδετα, δεν μπορείς δηλ.
να αυξάνεις του μισθούς και να φεύγει το χρήμα σε γερμανικές Μερσέντες - ας πάει σε βραζιλιάνικους σκαραβαίους, να πάρεις και κανα φτηνό βιοκαύσιμο πίσω.
Και μετά μιλάμε για όλα αυτά τα ωραία, ευελιξία, δημιουργικότητα, επιχειρηματικότητα, επενδύσεις στην Γνώση, διαφάνεια, κτλπ.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά με υγεία
Αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2013 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Για την ακρίβεια, θα προστεθεί μόνο η προστιθεμενη αξία από αυτά τα 12δις.
Δηλαδή αν στην αλυσίδα κατασκευής αυτών των ελληνικών προϊόντων αντιστοιχούν εισαγώμενα υλικά αξίας(λιπάσματα, μηχανές, καύσιμα),
ας υποθέσουμε 30% της τελικής τιμής των προϊόντων, τότε μόνο τα 8.5δις θα πάνε σε ελληνικές τσέπες.
Καλά είναι κι αυτά θα μου πεις, μιας και το 70% αυτών των χρημάτων γυρίζει σε ελληνικά χέρια...
Αμ δε!
Γιατί αυτό το υπόλοιπο 70% που μένει, χωρίζεται σε Κέρδη και σε Μισθούς.
Καποιο μερίδιο από Κέρδη των επιχειρηματιών θα καταλήξει στα Καϋμαν, στην Ελβετία, στα Βερολίνα και στα Λονδίνα.
ΟΚ, αναμενόμενο, ελεύθερία των Κεφαλαίων έχουμε.
Αλλά κι από τους μισθούς, κάποιο μερίδιό τους θα καταλήξει στις Ελληνικές Τράπεζες!
Κι εδώ είναι πρόβλημα, επειδή οι αυτές έχουν μπατιρήσει από χρόνια.
Ξέρουν μονο να ρουφαν χρήμα, χωρίς να μπορούν να το αποδόσουν πίσω στην "αληθινή" οικονομία, με τη μορφή Δανείων,
πολύ απλά γιατί έχουν ήδη φτάσει το όριο δανειοδότησης με Κακά Δάνεια (οι "σκελετοί στη ντουλάπα", αν έχεις ακούσει την έκφραση).
Δεν τελειώσαμε όμως :-)
Κι για τα λεφτά που θα καταφέρουν να φτάσουν στην πραγματική οικονομία δεν είναι ροδαλά τα πράγματα....
Το πρόβλημα εμφανίζεται αν σκεφτείς πως Ελληνική "αληθινή" οικονομία είναι σε μεγάλο βαθμό ραντιέρικη,
δηλαδή ο περισσότερος πλούτος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) δεν παράγεται από εργάζόμενους, αγρότες, αυτοαποασχολούμενους(μηχανικοί κα) και από τις συνδιαλλαγές μεταξύ τους
αλλά προκύπτει από τα κέρδη που αντλούν όσοι εκμεταλεύονται Μονοπωλια.
Είτε μονοπώλια στα ακίνητα (νοίκια), είτε στις υπηρεσίες (πχ εναρμονισμένες τιμές κινητής), είτε σε προϊόντα όπου δεν υπάρχει ουσιαστικός ανταγωνισμός (πχ Πετρέλαια, Φερυ-μπότς).
Και εντάξει το να νοικιάζεις ρουμσΤοΛεταδικα σε ξενους, βγάζεις συνάλλαγμα,
αλλά το αντλείς Κέρδη πουλώντας Πετρέλαιο και Διόδια Αττικής Οδού σε Αθηναίους φουκαράδες, τα οποία μετά τα επενδύεις στη Σαουδική Αραβία (Λάτσης, Μπόμπολας),
καταλήγεις να μειώνεις το συνολικό διαθέσιμο χρήμα στην αγορά.
Δηλαδή όσο εισόδημα δεν πέφτει στη μάυρη τρύπα των Ελληνικών Τραπεζών, το τρώει η παχουλή τσέπη των Ελλήνων Ολιγαρχών.
Ωραία Φτιασιά!
Οπότε για να συνοψίσουμε, εντελώς χοντρικά από αυτά τα 12δις υποθέτω το πολύ ένα 30% να πέφτει στην ελληνική αγορά,
πες ~4δις.
Ούτα που κατάφερες δηλαλή να αντισταθμίσεις τις αυξησεις σε φόρους/μειώσεις σε παροχές που έγιναν πέρσυ το καλοκαίρι για να καλυφθούν οι απαιτήσεις των δανειστών μας.
Γιαυτό και λέμε πως ωραία όλα αυτά, επενδύσεις, επιχειρηματικότητα, και ενισχύσεις, αλλά αν δεν μπει πάτος βαρέλι,
δεν κανουμε τίποτα!
Και "πάτος" σημαίνει:
* Παύση εξυπηρέτησης Χρέους, για καποιο διάστημα τουλάχιστον,
* Σπάσιμο των Μονοπωλίων, ξεκινώντας από αυτό των Τραπεζών,
* Αυξήσεις στο Πραγματικό Εισόδημα σε σχέση με το Χρηματοπιστωτικό (αυξάνωντας τον πληθωρισμό των μισθών περισσότερο από τα επιτόκια, τύπου ΑΤΑ του Ανδρέα),
* Περιορισμούς στις μη παραγωγικές εισαγωγές (να εξετάσουμε δηλαδή μέτρα περιορισμού των Κεφαλάιων ή/και Νομισματικές λύσεις χωρίς "Ταμπού" ).
Το καλό με αυτά τα μέτρα είναι πως, με εξαίρεση το σπασιμο των Μονοπωλίων, είναι "εύκολα": τα νομοθετείς, και έγιναν.
Τα δύσκολα αρχίζουν μετά, που πρέπει θα αναδιαρθρώσεις την Ελ. οικονομία, και να σπασεις αγκυλώσεις χρόνων,
αναξιοκρατία, αναποτελεσματικότητα, στρατικοποίηση/έλλειψη φαντασίας στις ελ. επιχειρήσεις.
Κάτι άλλο, με εξαίρεση την πάυση της Εξυπηρέτησης του Χρέους, όλα τα άλλα μέτρα είναι αλληλένδετα, δεν μπορείς δηλ.
να αυξάνεις του μισθούς και να φεύγει το χρήμα σε γερμανικές Μερσέντες - ας πάει σε βραζιλιάνικους σκαραβαίους, να πάρεις και κανα φτηνό βιοκαύσιμο πίσω.
Και μετά μιλάμε για όλα αυτά τα ωραία, ευελιξία, δημιουργικότητα, επιχειρηματικότητα, επενδύσεις στην Γνώση, διαφάνεια, κτλπ.
No comments:
Post a Comment