Μα τι λέει ο τεντές? Ούτε να βρίζουμε δε θα μας επιτρέπετουν?

Μα είναι σοβαροί αυτοί οι δικαστές μας?

Δηλαδή μέσα σε μία νύκτα θα μεταφέρουμε το μοντέλο των εφημερίδων και του κουτσομπολιού της γειτονιάς
*αυτούσιο* στο διαδίκτυο???
Που είναι η προστασία του ανώνυμου και του ψευδώνυμου λόγου?
Που είναι οι επιβαρυντικές διατάξεις για τα κακουργήματα μόνο?

Με μία μονοκοντυλιά βουτάμε στην ποινικοποίηση του διαδικτυακού λόγου?

Καταρχήν, αυτά τα ζητήματα έπρεπε να τα αποφασίζε η βουλή, οι ένορκοι, ο λαός!
Άντε οι "ανεξάρτητες αρχές".
Όχι όμως οι εισαγγελείς!
(Τι έγινε, ήρθε η Χούντα ξανά?)


Ειδικότερα, έχουν συνειδητοποιήσει οι άσχετοι δικαστές και εισαγγελείς πως στο ελληνικό διαδίκτυο καθημερινά δημοσιεύεται από όλους μας τέτοιος όγκος πληροφορίας που περίπου ισοδυναμεί με αυτό που εκδίδουν όλες της ελληνικές εφημερίδες μαζί στη διάρκεια του χρόνου?

Έχουν σκεφτεί πόσα υβριστικά δημοσιεύματα, ή το κυριότερο, που μπορεί να *θεωρούνται* ως τέτοια, θα υπάρχουν ανάμεσά τους?

Δηλαδή ζητάει ο εισαγγελέας (και χαίρονται σίγουρα οι δικηγόροι και δικαστές...)
ο καθένας να μπορεί να μηνύει το καθένα - όλοι εναντίον όλων, κι όποιος αντέξει.

Η αλήθεια πάντως δεν θα αντέξει.
Ετοιμαστείτε για επέλαση του φασισμού φορείς του οποίου θα είμαστε...εμείς!


Χρειάζεται να πούμε ΟΧΙ στη "δημοκρατία" των δικηγόρων και των δικαστηρίων του λόγου,
αλλά των ρητόρων.

Πραγματικά όμως δεν ξέρω πως να ευαισθητοποιήσω του πολίτες για αυτή τη λαθροχειρία που γίνται πάνω στις ελευθερίες μας.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτά - μόνο λεφτά, ηδονή, δόξα και εξουσία - τα υπόλοιπα είναι για τους "τρομοκράτες" υποθέτω...

Ο Πολάνσκι να μην εκδοθεί - το ίδιο να ισχύσει και για τους ανώνυμους

Γιατί να κινητοποιούνται οι "διάσημοι" μόνο για την περίπτωση της έκδοσης του Πολάνσκι στις ΗΠΑ,
και να μην κάνουν το ίδιο και για τις περιπτώσεις των ανώνυμων?
Είναι άδικο να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Για να είμαστε δίκαιοι, θα έπρεπε να καταργηθούν οι νόμοι της απρόσκοπτης απέλασης ανάμεσα στα Κράτη,
ώστε να επαναθεσμιστεί το καταστρατηγημένο δικαίωμα στη εξορία.

Προγράμματικές δηλώσεις για την Πληροφορική

1) Βάζω εδώ τα προγράμματα σχετικά με την πληροφορική του ΠΑΣΟΚ:
http://www.sepe.gr/files/pdf/sepenews/sepe30_pdf/gr/papandreou.pdf
καθώς και το πλήρες κείμενο της "Ψηφιακής Δέσμευσης" του ΠΑΣΟΚ.

2) του ΣΥΝ:
http://syn09.wordpress.com/2009/04/11/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B7-%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B7/

Ώστε μετά να βρίζω με στοιχεία!

Message Passing & Distributed Entities

I find the combination of the next 2 patterns for software systems extremely elegant:
1) the Message Passing, and
2) the maintenance of Distributed Entities by the former.

They have been em employed in (at least) the following:

• Erlang Actors
• Mikrokernels
• Qnix
• JNI
• Java Spaces
• 3d virtual reality applications (FPS games)
• [edit 30-Sept-2009]Google-wave.

I think its the later that would become the killer-application of all times!

Τα Ντιμπειτ ως κατάλοιπο της Πολιτικής Αντιπαράθεσης

Αναφερόμαστε συχνά στα Ντιμπέιτ απαξιωτικά, όπως και στις εκλογές στο σύνολό τους,
ως θεσμούς που αναπαράγουν το υπάρχον διασφαλίζοντας την συνέχιση των ανισοτήτων και των αδιεξόδων της κοινωνίας μας.

Σε μια πιο μερική αντιμετώπιση, μήπως όμως μας διαφεύγει ότι τα Ντιμπέιτ, όπως και τα Κοινοβούλια, όντας και τα δύο αναπαραστάσεις μιας πάλης,
* των μονομάχων αρχηγών στη μία περίπτωση,
* των τάξεων στη δεύτερη,
καταφέρνουν μέσω της προφανούς αντιπαράθεσης της ρητορικής τους ικανότητας, να μας προιδεάζουν υπόρρητα, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον για τη ικανότητα των συμμετεχόντων να ελίσσονται ανάμεσα τα μελλοντικά αναπάντεχα και επείγοντα προβλήματα που θα τους ανακύψουν ως αρχηγοί, πλέον, του Κράτους μας?

Δηλαδή διαβεβαιωνόμαστε με κάποιο θεαματικά διεστραμμένο τρόπο πως ο αρχηγός του τάδε κόμματος, και το κόμμα καθεαυτό, έχουν τα προσόντα για να ανταπεξέλθουν σε μία Κρίση, ανεξάρτητα της πολιτικής τους θεώρησης!

Επιπλέον οι θεατές (δηλ. ο λαός), έχοντας κατουσίαν ενστερνιστεί την αμιγώς αναρχκή άποψη πως κάθε κυβερνητικός ρόλος είναι κατουσίαν δεξιός,
και πως η άσκηση μιας κρατικής εξουσίας συνιστά πάντα έναν πόλο συντήρησης,
απορρίπτουν τις αριστερές φανφάρες και υποσχέσεις και κοιτάν κατευθείαν στο ψητό,
στα "αντανακλαστικά" του ηγέτη.

Εξάλλου, σε μία απολιτίκ πολιτική σκηνή όπως η σημερινή, το μόνο νόημα που βρίσκουν οι τηλεθεατές στην εκλογική αντιπαράθεση είναι μήπως διαγνώσουν στους ηγέτες τον εαυτό τους,
να ταυτιστούν δηλαδή μαζί τους και να νιώσουν πως στα μελλοντικά προβλήματα οι δεύτεροι θα αντιδράσουν όπως οι ίδιοι (οι εαυτοί των πρώτων).
Και αφού στο καθεστώς μας δεν περιλαμβάνεται κανένας ουσιαστικός θεσμός ελέγχου της κυβέρνησης, οι ψηφοφόροι-τηλεθεατές επιλέγουν προληπτικά τον ηγέτη που μοιάζει περισσότερο σε αυτούς,
ελπίζοντας πως αυτός θα κάνει τα λιγότερα λάθη και θα αποκλίνει λιγότερο από τις ,ανύπαρκτες εξάλλου, δεσμεύσεις πολιτικής, λόγω ιδιοσυγκρασίας.

Η διαμάχη διεξάγεται πλέον με όρους “πολιτικών” γονιδίων και ψυχαναλυτικών καταβολών, παρά συνειδητών επιλογών και πολιτικού προγράμματος.

Τελικώς υποστηρίζω πως στην θεαματικά ανεστραμμένη, μεσολαβητική-αναθετική, διαμερισματοποιημένη, αλλοτριωτική και απο-πολιτικοποιημένη κοινωνία μας,
το ντιμπέιτ αποτελεί τον εναπομείναντα πυρήνα της όποιας πολιτικής αντιπαράθεσης.
Και καλά θα κανουν οι τηλεθεατές να βρίσκονται εκεί (μπροστά στο το γυαλί).

Η Λαίλαπα της Δεξιάς δεν κοπάζει ούτε εν μέσω εκλογών

Αλήθεια, τα μέσα στην φετινή εκλογική απάθεια ασχολείται κανένας με τα πολιτικά "εγκλήματα" που συνεχίζει να διαπράττει η χειρότερη κυβέρνηση της Δεξιάς μετά τη Χούντα των...δεξιών συνταγματαρχών?

* Ψηφίζουν στο ευροκοινοβούλιο ενάντια στην προστασία και την εξολοκλήρου αναδάσωση των καμμένων δασικών εκτάσεων:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=83321

* Παρατείνουν για άλλα 20 χρόνια το άνοιγμα των Ατομικών Φακέλων Πολιτικών Φρονημάτων:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1080240

Τουλάχιστον μπράβο τους που είναι σταθεροί στις πολιτικές του πεποιθήσεις!