Την πρώτη φορά στη Ταφκούρα όλα πήγανε τόσο ρολόι που δεν είχα αντιληφθεί τα μικρά εκείνα λάθη που σήμερα, Κυριακή 4 Νοεμ., ξεφύγανε πέρα από κάθε μέτρο.
Επιφανειακά, η χτεσινή αποστολή και η προετοιμασία της "έμοιαζε" με την προηγούμενη, παρόλα αυτα, να τι έπρεπε να είχα προσέξει περισσότερο:
* Τσεκάρουμε τα σχοινιά πριν ξεκινήσουμε και αν ειναι κόκαλο τα βρέχουμε.
* Το λάστιχο του φακού του κράνους ήταν σώβρακο. Και την άλλη φορά ήταν, αλλα δεν έδωσα σημασία και νόμιζα ότι απλά "έτσι γίνεται".
* Τα ποδοστήρια είναι λίγο μακρυά και έτσι δεν παίρνω πλήρη ανύψωση σε κάθε κίνηση, τσάμπα ενέργεια δηλαδή. Δεν το 'χα συνειδητοποιήσει την προηγούμενη φορά.
* Η ζώνη στήθους είναι μικρή και με καμπουριάζει όταν περπατάω. Το είχα θεωρήσει μικρό κακό προηγουμένως.
* Τα γάντια είχανε χάσει κάθε ίχνος πλαστικού και μουλιάσανε 100% και ενίοτε πάγωναν τα χέρια μου. Τη άλλη φορά φόραγα πιο χόντρα γάντια και δεν με είχε ενοχλήσει.
* Δεν βάζουμε τη στολή μέσα στη γαλότσα γιατί έτσι μπαίνουν νερά στα πέλματα!
* Τα σοκολατάκια δεν πρέπει να είναι ληγμένα :-]
* Κουβαλάμε οινόπνευμα αν θέλουμε να πιούμε σούπα.
* Και τέλος το σημαντικότερο: αγοράζουμε επιτέλους μια ημι-αδιάβροχη φόρμα!
Βέβαια μερικά βελτιώθηκαν:
* Το πέρασμά μου στο "πουλί" ήταν βελτιωμένο
* Το στενό στη διάνοιξη το πέρασα ακόμη πιο γρήγορα.
* Στην ανάβαση, παρά τα προβλήματα στον εξοπλισμό μου, έπιασα ρυθμό.
* Την άλλη μέρα είμαι πιο ξεκούραστος.
No comments:
Post a Comment