"Σώπα" του Aziz Nesin σε απαγγελία του Λαζόπουλου

Οι στίχοι μαζι με τη μαγνητοφωνημένη την απαγγελία του Λαζόπουλου:
http://annamaria285blogspotcom.blogspot.com/2007/11/blog-post_08.html

Τι όμορφο ποίημα!

Τα Ζωνιανά σε σχέση με την καλλιέργεια Χασίς και τη Λεβεντιά των Όπλων

Μάλλον αντιδρούμε μυωπικά και πουριτανικά στο πρόβλημα των Ζωνιανών (του Μυλοποτάμου γενικότερα), όπως και σε όλα τα επείγοντα και αναπάντεχα που αντιμετωπίζουμε στην οργανωμένη εθνική οντότητά μας (χώρα).

Κάνω μόνο δύο παρατηρήσεις που έχουν παραπέσει από την κοινή αντίληψη:

* Το πρόβλημα δεν είναι η καλλιέργεια χασίς!
Στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης επιτρέπεται η καλλιέργεια για προσωπική χρήση και παρόλα αυτά δεν καταρρεύσαν οι κοινωνικές δομές ή τα φαντασιακά (κράτος, αστυνομία, θεσμοί, νόμοι, σχέσεις φιλίας και γειτονίας).

Πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κοκαΐνη, αφού πρόκειται για εισαγόμενο προϊόν, με εκρηκτικά μεγαλύτερο κέρδος που απαιτεί σημαντικά αρχικά κεφάλαια (με ότι αυτό συνεπάγεται για την συμπεριφορά όσων επιχειρούν μαζί της). Το εμπόριό της όντως μπορεί να γεννήσει μαφιόζικες οργανώσεις (με πολιτική κάλυψη ή κοινωνική ανοχή λόγω χρήματος).

* Το πρόβλημα της οπλοφορίας στην Κρήτη έχει ξεφύγει.
Αν ζούσαμε στην Αμερική όπου το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού κατέχει όπλο, θα το σκεφτόμουνα διαφορετικά.

Στην Ελλάδα όμως, όπου θα θέλαμε ακόμη και η αστυνομία να μην οπλοφορεί, θεωρώ τις κρητικές συνήθεις έντονα αντικοινωνικές!

Αν θέλουνε να κρατήσουν την παράδοσή τους και τον οπλισμό τους (για να μην αφήσουνε κανένα "Γερμανό" να περάσει, όπως αρέσκονται να λένε), ας μην σπεύδουν να τα εμφανίζουν με την πρώτη αφορμή στον κάθε άοπλο διπλανό τους που θα τους πάει κόντρα.

Αυτό δεν είναι λεβεντιά. Στην υπόλοιπη χώρα, περί λεβεντιάς ισχύει μάλλον του Βαμβακάρη ο στίχος:

Ρε μάγκα το μαχαίρι σου
για να το κο(ν)σουμάρεις,
πρέπει να έχεις στην ψυχή, φιγουρατζή,
καρδιά για να το βγάλεις!

Ταφκούρας Bugs

Την πρώτη φορά στη Ταφκούρα όλα πήγανε τόσο ρολόι που δεν είχα αντιληφθεί τα μικρά εκείνα λάθη που σήμερα, Κυριακή 4 Νοεμ., ξεφύγανε πέρα από κάθε μέτρο.

Επιφανειακά, η χτεσινή αποστολή και η προετοιμασία της "έμοιαζε" με την προηγούμενη, παρόλα αυτα, να τι έπρεπε να είχα προσέξει περισσότερο:
* Τσεκάρουμε τα σχοινιά πριν ξεκινήσουμε και αν ειναι κόκαλο τα βρέχουμε.
* Το λάστιχο του φακού του κράνους ήταν σώβρακο. Και την άλλη φορά ήταν, αλλα δεν έδωσα σημασία και νόμιζα ότι απλά "έτσι γίνεται".
* Τα ποδοστήρια είναι λίγο μακρυά και έτσι δεν παίρνω πλήρη ανύψωση σε κάθε κίνηση, τσάμπα ενέργεια δηλαδή. Δεν το 'χα συνειδητοποιήσει την προηγούμενη φορά.
* Η ζώνη στήθους είναι μικρή και με καμπουριάζει όταν περπατάω. Το είχα θεωρήσει μικρό κακό προηγουμένως.
* Τα γάντια είχανε χάσει κάθε ίχνος πλαστικού και μουλιάσανε 100% και ενίοτε πάγωναν τα χέρια μου. Τη άλλη φορά φόραγα πιο χόντρα γάντια και δεν με είχε ενοχλήσει.
* Δεν βάζουμε τη στολή μέσα στη γαλότσα γιατί έτσι μπαίνουν νερά στα πέλματα!
* Τα σοκολατάκια δεν πρέπει να είναι ληγμένα :-]
* Κουβαλάμε οινόπνευμα αν θέλουμε να πιούμε σούπα.
* Και τέλος το σημαντικότερο: αγοράζουμε επιτέλους μια ημι-αδιάβροχη φόρμα!

Βέβαια μερικά βελτιώθηκαν:
* Το πέρασμά μου στο "πουλί" ήταν βελτιωμένο
* Το στενό στη διάνοιξη το πέρασα ακόμη πιο γρήγορα.
* Στην ανάβαση, παρά τα προβλήματα στον εξοπλισμό μου, έπιασα ρυθμό.
* Την άλλη μέρα είμαι πιο ξεκούραστος.