"Σώπα" του Aziz Nesin σε απαγγελία του Λαζόπουλου

Οι στίχοι μαζι με τη μαγνητοφωνημένη την απαγγελία του Λαζόπουλου:
http://annamaria285blogspotcom.blogspot.com/2007/11/blog-post_08.html

Τι όμορφο ποίημα!

Τα Ζωνιανά σε σχέση με την καλλιέργεια Χασίς και τη Λεβεντιά των Όπλων

Μάλλον αντιδρούμε μυωπικά και πουριτανικά στο πρόβλημα των Ζωνιανών (του Μυλοποτάμου γενικότερα), όπως και σε όλα τα επείγοντα και αναπάντεχα που αντιμετωπίζουμε στην οργανωμένη εθνική οντότητά μας (χώρα).

Κάνω μόνο δύο παρατηρήσεις που έχουν παραπέσει από την κοινή αντίληψη:

* Το πρόβλημα δεν είναι η καλλιέργεια χασίς!
Στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης επιτρέπεται η καλλιέργεια για προσωπική χρήση και παρόλα αυτά δεν καταρρεύσαν οι κοινωνικές δομές ή τα φαντασιακά (κράτος, αστυνομία, θεσμοί, νόμοι, σχέσεις φιλίας και γειτονίας).

Πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κοκαΐνη, αφού πρόκειται για εισαγόμενο προϊόν, με εκρηκτικά μεγαλύτερο κέρδος που απαιτεί σημαντικά αρχικά κεφάλαια (με ότι αυτό συνεπάγεται για την συμπεριφορά όσων επιχειρούν μαζί της). Το εμπόριό της όντως μπορεί να γεννήσει μαφιόζικες οργανώσεις (με πολιτική κάλυψη ή κοινωνική ανοχή λόγω χρήματος).

* Το πρόβλημα της οπλοφορίας στην Κρήτη έχει ξεφύγει.
Αν ζούσαμε στην Αμερική όπου το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού κατέχει όπλο, θα το σκεφτόμουνα διαφορετικά.

Στην Ελλάδα όμως, όπου θα θέλαμε ακόμη και η αστυνομία να μην οπλοφορεί, θεωρώ τις κρητικές συνήθεις έντονα αντικοινωνικές!

Αν θέλουνε να κρατήσουν την παράδοσή τους και τον οπλισμό τους (για να μην αφήσουνε κανένα "Γερμανό" να περάσει, όπως αρέσκονται να λένε), ας μην σπεύδουν να τα εμφανίζουν με την πρώτη αφορμή στον κάθε άοπλο διπλανό τους που θα τους πάει κόντρα.

Αυτό δεν είναι λεβεντιά. Στην υπόλοιπη χώρα, περί λεβεντιάς ισχύει μάλλον του Βαμβακάρη ο στίχος:

Ρε μάγκα το μαχαίρι σου
για να το κο(ν)σουμάρεις,
πρέπει να έχεις στην ψυχή, φιγουρατζή,
καρδιά για να το βγάλεις!

Ταφκούρας Bugs

Την πρώτη φορά στη Ταφκούρα όλα πήγανε τόσο ρολόι που δεν είχα αντιληφθεί τα μικρά εκείνα λάθη που σήμερα, Κυριακή 4 Νοεμ., ξεφύγανε πέρα από κάθε μέτρο.

Επιφανειακά, η χτεσινή αποστολή και η προετοιμασία της "έμοιαζε" με την προηγούμενη, παρόλα αυτα, να τι έπρεπε να είχα προσέξει περισσότερο:
* Τσεκάρουμε τα σχοινιά πριν ξεκινήσουμε και αν ειναι κόκαλο τα βρέχουμε.
* Το λάστιχο του φακού του κράνους ήταν σώβρακο. Και την άλλη φορά ήταν, αλλα δεν έδωσα σημασία και νόμιζα ότι απλά "έτσι γίνεται".
* Τα ποδοστήρια είναι λίγο μακρυά και έτσι δεν παίρνω πλήρη ανύψωση σε κάθε κίνηση, τσάμπα ενέργεια δηλαδή. Δεν το 'χα συνειδητοποιήσει την προηγούμενη φορά.
* Η ζώνη στήθους είναι μικρή και με καμπουριάζει όταν περπατάω. Το είχα θεωρήσει μικρό κακό προηγουμένως.
* Τα γάντια είχανε χάσει κάθε ίχνος πλαστικού και μουλιάσανε 100% και ενίοτε πάγωναν τα χέρια μου. Τη άλλη φορά φόραγα πιο χόντρα γάντια και δεν με είχε ενοχλήσει.
* Δεν βάζουμε τη στολή μέσα στη γαλότσα γιατί έτσι μπαίνουν νερά στα πέλματα!
* Τα σοκολατάκια δεν πρέπει να είναι ληγμένα :-]
* Κουβαλάμε οινόπνευμα αν θέλουμε να πιούμε σούπα.
* Και τέλος το σημαντικότερο: αγοράζουμε επιτέλους μια ημι-αδιάβροχη φόρμα!

Βέβαια μερικά βελτιώθηκαν:
* Το πέρασμά μου στο "πουλί" ήταν βελτιωμένο
* Το στενό στη διάνοιξη το πέρασα ακόμη πιο γρήγορα.
* Στην ανάβαση, παρά τα προβλήματα στον εξοπλισμό μου, έπιασα ρυθμό.
* Την άλλη μέρα είμαι πιο ξεκούραστος.

Loop Quantum Gravity and Cognitive Sciences

Ειμαι πεπεισμενος απο χρονια οτι οι επιστημονικοι κλαδοι που διαγκονιζονται για την νοημοσυνη δεν "το' χουνε".
* Οι cognitive sciences μελετανε το UI.
* Οι βιολογικές μελετανε το hardware.

Κανεις δεν ξερει τη "γλωσσα προγραμματισμου", δεν έχουν καν δει γραμμενο ουτε το πιο μικρο προγραμμα ποτε τους.

Μια σωστη προσεγγιση θα ηταν μαλλον συμπτωματικη, να "πεσουμε" σε κεινο το κομματι της επιστημης που "τρεχοντας" παρουσιαζει νοημονα χαρακτηριστικα.

Για αυτο και οι προσέγγιση του Penrose μου φαινεται η σωστότερη.
Για αυτο και η (αγνωστη στην ολοτητα της ακόμη) quantum physics μου φαινεται ελπιδοφορα.

Enter Quantum Gravity Loop!

Το Ψήσιμο του Ελληνικού Καφέ και τα Μυστικά του

Τα μυστικά του Ελληνικου Καφε (ή μάλλον Τούρκικου) έχουν παραμείνει καλά κρυμμένα από το διαδίκτυο, αφου οι περισσότεροι χρήστες του γράφουν και ξαναγράφουν (ολίγον ρατσιτικά) φανατικά για τον φραπέ.

Επειδή λοιπον μου αρέσει να μοιράζομαι γνώσεις, αποπειρώμαι να αποκαλύψω τα δικά μου "μυστικά" παρασκευής του, βασιζόμενος σε παρατήρηση, σε σκόρπιες κουβέντες σχετικών ατόμων, αλλα (κυρίως) στην μηχανική σκέψη.

Ελπίζω κάποτε η όλη διαδικασία να τύχει πιο επιστημονικής μελέτης (κανα paper?).
Μεχρι τότε:

• Να ένα όμορφο σχετικό blog (με τη συνηθισμένη πια τελετουργική αντιμετώπιση του ανακατώματος).
  
• Πολύ καλές οδηγίες στα Αγγλικά (tutorial) με φωτογραφίες, και στα ελληνικά με κατάλογο των βασικότερων ποικιλιών καφε για να ξέρετε τι ρίχνετε στο μπρίκι.
  
• Και μετά, μάθετε για αυτούς που διάβαζουν το φλιτζάνι.
  
• Υπάρχει και το προσφιλές στους κομπιουτεράδες Coffee HOWTO.
  

Περιεχόμενα:

Προετοιμασία
Το Ψήσιμο και το Ανακάτεμα
Το Καϊμάκι και το Άρωμα
Οι Φουσκάλες
Ο Βαρηγλυκός
Σερβίρισμα

---

Προετοιμασία

Ξεκινήστε με χλιαρό νερό, όχι πολύ ζεστό, γιατί τότε "κόβει" ο καφές, Υποθέτω ότι θα υπάρχουν διαφορά συστατικά που απελευθερώνονται απο τους κόκκους μόνο σε χαμηλές θερμοκρασίες. Σίγουρα όμως αν το νερό είναι πολύ ζεστό, οι κόκκοι "κατακάθονται" αμέσως και δεν σχηματίζουν ομοιογενές μείγμα στερεού-υγρού(κολλοειδές).

Το πολύ κρύο νερό, πέρα από το να κάνετε κάποια "κόλπα" (βλ. φουσκάλες) είναι χρήσιμο επειδή δεν βυθίζεται ο καφές και "σφραγίζει" το μπρίκι διαφυλάσσοντας το άρωμα, αλλα και γιατί έτσι δημιουργείται αυτό το μαύρο χαρακτηριστικό καϊμάκι.

Αυτό πάντως που πρέπει να μας μείνει για την προετοιμασία είναι ο σχηματισμός του κολλοειδούς.

Για να πετύχει φαίνεται οτι υπάρχει κάτι σαν "κατώφλι" στην αναλογία καφέ/νερού, οπότε αν βαλετε λιγότερο, κατά το ψήσιμο αντί να φουσκώσει ο καφές σας θα βράσει.
Πολύ βοηθάει και η ζάχαρη, εάν:

1. ρίξετε πρώτα τη ζάχαρη,
2. ανακατέψετε να λιώσει, και μετά
3. ρίξετε τον καφε.

Επίσης, μ'αυτό τον τρόπο δεν λερώνετε το βαζάκι της ζάχαρης με υπολείμματα καφέ, αλλά αυτό είναι τελείως συμπτωματικό.

Για τις αναλογίες, δεστε παρακάτω, στην ενότητα "Ο Βαρηγλυκός".

Το Ψήσιμο και το Ανακάτεμα

Το ψήσιμο του καφέ μπορεί να χωριστεί σε τέσσερα στάδια:

1. Ζέσταμα: Είναι η αρχική κατάσταση που ξεκινάμε όπου ενδέχεται να υπάρχει ακόμη αβύθιστος καφές και δεν παρατηρούμε καμία αλλαγή στο χρώμα ή στην υφή του παρα μόνο λίγο στο άρωμα (αρχίζει να μυρίζει). Ακριβώς για να μην σπαταλάμε άσκοπα τα αιθέρια, καλύτερα να αποφεύγουμε την ανάδευση.
   
2. Ενεργοποίηση: Ξεκινάει η διήθηση των κόκκων και η διάλυση των συστατικών και ξεκινά να σχηματίζεται το καϊμάκι, οπότε και στη φάση αυτή βοηθάει πολύ το ανακάτεμα. Ας περιμένουμε να σχηματιστεί μια στρώση καϊμάκι πρωτού ξεκινήσουμε το ανακάτωμα για να διαφυλάξουμε το άρωμα.
   
3. Φούσκωμα: Ξεκινάει να σχηματίζεται κολλοειδές αερίου-υγρού (αφρος) που (πέρα απο το εφέ) διασπείρει και το άρωμα στον καφέ. Αυτή η φάση είναι και η πιο "ευαίσθητη" καθώς το αναδευτήρι αναστρέφει τη φάση του κολλοειδούς, και αυτό δεν το θέλουμε.
   
4. Βράσιμο: Γενικά οι πολλές βράσεις κάνουν τους κόκκους να "κατακαθίσουν", δηλαδή τελικά βγαίνει το υγρό πιο λεπτόρρευστο ενώ αυξάνει το κατακάθι. Ταυτόγχρονα βέβαια απελευθερώνονται περισσότερα απο τα συστατικά των κόκκων στο τελικό εναιώρημα, μεταξύ των οποίων είναι και η καφεΐνη. Προσοχή όμως γιατί το βράσιμο καταστρέφει το καϊμάκι, τις φουσκάλες και το άρωμα.

Όλοι συμφωνούν οτι το αργό ψήσιμο δίνει τα καλύτερα αποτελέσματα. Το ανακάτεμα τώρα είναι αμφιλεγόμενο. Για παράδειγμα στη χόβολη, που μπορεί να πάρει εως και μισή ώρα, βγαίνει θεσπέσιος καφές χωρίς καθόλου ανακάτεμα.

Αν όμως βιάζεστε, (που βιάζεστε), και βάζετε (δυνατή) φλόγα, τότε χρειάζεται το ανακάτεμα για να ισοκατανέμεται η θερμότητα στη μάζα του καφέ. Νομίζω οτι οι παρακάτω παρατηρήσεις βοηθούν στο να μοιάζει ο "γρήγορος" καφές σας μερακλίδικος.

• Το καφε-ζούμι δεν είναι τόσο καλός αγωγός της θερμότητας όσο το νερό, τείνουν λοιπον να σχηματίζονται θερμές περιοχές και στο "σπάσιμό τους" αποσκοπεί, εν μέρη, το ανακάτεμα (ο άλλος λόγος είναι για να προλάβουμε να αποσπάσουμε το καϊμάκι από τους κόκκους),
  
• επομένως, οι ρουτινιέρικες, επαναλαμβανόμενα πανομοιότυπες κινήσεις δεν ενδείκνυνται, δείξτε φαντασία στη διαδρομή που χαράζετε μέσα στο μπρίκι για να καλύπτεται περισσότερο όγκο (δέστε και την επόμενη παρατήρηση), αν και καλό είναι να διατηρείτε μία, χονδρικά, κατεύθυνση ανάδευσης (ωρολογιακή ή μη, δεν έχει σημασία) ωστε να μην σχηματίζονται στροβιλισμοί κατα τις αναστροφές.
  
• Με το "γκαζάκι" η ανομοιογένεια της θερμότητας (grad) είναι εντονότερη:
  1. πρώτα στα τοιχώματα,
     
  2. ύστερα στον πάτο του μπρικιού, και τέλος,
     
  3. φθίνει καθώς πάμε από το κέντρο προς τα πάνω,
  και επομένως χρειάζεται μια κατάλληλη κίνηση που να περνά από τα προαναφερθέντα σημεία. Από αυτό άλλωστε προκύπτει και το "κλασικό" σχήμα που έχει το μπακιρένιο μπρίκι το οποίο "προστατεύει" τα πλευρικά.
  (Η εξήγηση του γιατί τα καμπύλα τοιχώματα είναι "πιο ευαίσθητα" από τον επίπεδο πάτο είναι γεωμετρική και είναι ανάλογη με αυτή που εξηγεί την τάση επιφανείας).
  
• Με βάση τις δύο τελευταίες παρατηρήσεις μπορούμε να καταλάβουμε οτι μια κυκλική διαδρομή με περιστασιακά περάσματα από το κέντρο (ώστε να μη συσσωρεύεται υπερβολική θερμότητα ούτε εκεί) μοιάζει η ιδανική, ανάλογα πάντα και του σχήματος του μπρικιού.
  
• Η ρύθμιση της θερμοκρασιακής ομοιογένειας, βέβαια, μπορεί και να μας οδηγεί σε αντιφατικούς κανόνες. Π.χ. πρέπει να αναδεύουμε *και* με κατακόρυφες κινήσεις αλλά όχι πολύ έντονα, για να μην καταβυθίζουμε το καϊμάκι και διασκορπίζουμε το άρωμα.
  Για το καϊμάκι, πάντως, μη το φοβάστε τόσο, αφού τελικά όσο είναι να βγει, πάνω-κάτω θα βγει.
  
• Το αναδευτήρι ψύχει το υγρό γύρω του αναλογικά με την θερμική του αγωγιμότητα και τη μάζα του. Επειδή η ψύξη αυτή θέλουμε να είναι οριακή, πρέπει είτε να έχει μικρή μαζα (πχ το κλασσικό μπρούντζινο αναδευτήρι), είτε να είναι κακός θερμικός αγωγός π.χ ξυλάκι. Συνεπώς, ένα πιρούνι ή η και λαβή του(!) είναι πιο κατάλληλα απο το κουταλάκι για ανακάτεμα!
  
• Τέλος, για τους ίδιους λόγους (για να μην δημιουργούμε ψυχρά σημεία ή στροβιλισμούς) δεν θέλει ούτε γρήγορες ούτε κοφτές ή νευρικές κινήσεις.
  

Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν στο αργό ψήσιμο (βλ. χόβολη) όπου τότε η παρατεταμένη θερμοκρασία και η εγγυημένα ομοιόμορφη κατανομή της, μας επιτρέπει να μπούμε στο φούσκωμα με ασφάλεια (χωρίς να έχει βράσει ούτε ένας κόκκος) και να έχουμε έτσι βαρύ καφέ με όλο το άρωμά του.

Το Καϊμάκι και το Άρωμα

Οι περισσότεροι νομίζουν οτι το φούσκωμα και το καλό-ανακάτωμα παίζει το σημαντικότερο ρόλο για το καϊμάκι του ελληνικού καφέ.

Μακάρι να ήταν έτσι (εξομολόγηση ενός γνωστού μου καφε-κόπτη).

Το καϊμάκι ειναι το λάδι του καφε του οποίο εγκλωβίζει αλλα και συσπειρώνεται γύρω από μικρο-σωματίδια(?), οπότε λίγα πράγματα μπορείτε να κάνετε αν δεν περιέχεται αρκετό λάδι στο αρχικό χαρμάνι.

Αυτό που μπορεί να κάνει το φούσκωμα σε συνδυασμό με το κρύο νερό είναι να αυξήσει το αριθμό των καψαλισμένων μικροσωματιδίων.
H ζάχαρη μοιάζει να βοηθάει στην απελευθέρωση του λαδιού από τους κόκκους, επομένως και ο σκέτος βγάζει δυσκολότερα το καϊμάκι του.

Οπωσδήποτε προσέξτε ο καφές να μη βράσει αφου η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει το καϊμάκι, υποθέτω επειδή στις υψηλές θερμοκρασίες αφενός μειώνονται οι επιφανειακές τάσεις που συγκρατούν τα μικροσωματίδιά του στην επιφάνεια και αφετέρου γίνεται πιο εύκολο να διαλυθεί το λάδι στο νερό.

Σημειώνω εδώ ενα ενδιαφέρον φαινόμενο αν χρησιμοποιείτε έντονη φωτιά (π.χ γκαζάκι):

Όταν το καφε-ζούμι έρχεται σε επαφή με τα υπέρθερμα τοιχώματα του μπρικιού, οι κόκκοι καψαλίζονται και μαυρίζουν. Υποθέτω ότι χάνοντας την υγρασία εμποτίζονται ευκολότερα από το διαλυμένο λάδι, ενώ λόγω επιφανειακών τάσεων επιπλέουν ευκολότερα, και έτσι μοιάζει το καϊμάκι πλουσιότερο.
Δυστυχώς η κατάσταση χειροτερεύει αν χυθεί άγαρμπα στο φλιτζάνι ή στο κρασοπότηρο (βλέπε σερβίρισμα), μάλλον γιατι με το στροβιλισμό καταστρέφονται οι επιφανειακές ιδιότητες των καψαλισμένων κόκκων.

Το άρωμα μοιάζει με το καϊμάκι αφου εξαρτάται κυρίως από το χαρμάνι και απεχθάνεται τις υψηλές θερμοκρασίες. Όμως επειδή οφείλεται σε πτητικές ενώσεις, ο χειρισμός του ξεκινά απο τις χαμηλές θερμοκρασίες.

• Στην απελευθέρωση του αρώματος από τους κόκους βοηθάει το ανακάτεμα (στο "γρήγορο" ψήσιμο).
  
• Η συγκράτηση του αρώματος γίνεται,
  στο μεν "γρήγορο", αν ξεκινήσετε ανακάτωμα αφού σχηματιστεί μια πρώτη στρώση καϊμάκι,
  ενώ στο "αργό", με το σφράγγισμά του ζουμιού από αβύθιστο καφέ.
  Και στις δύο περιπτώσεις βοηθάει αν το μπρίκι σας έχει τα χείλη του κυρτά προς τα μέσα (κλασικά μπακιρένια σκεύη).
  
• Τέλος, η ανάδειξή του γίνεται με την ενθυλάκωσή του στις φουσκαλίθρες.

Οι Φουσκάλες

Υπάρχουν δύο εδών φουσκάλες:

• Οι χοντρές φουσκάλες, της τάξης των mm, για τις οποίες οι "έμπειροι" καφετζήδες δέχονται και παραγγελίες στον αριθμό,
  
• και οι φουσκαλίθρες.
  

Για τις πρώτες εχω βρει οτι:

1. αν το νερό είναι κρύο (~<20c),
2. ρίξετε την κουταλιά καφε μετά τη ζάχαρη ωστε αυτός να μη βυθιστεί,
3. και αρχίζετε να τον ανακατεύετε, ωστε να αναμειχθεί με αέρα,
4. και αν τελικά δεν τον βράσετε,

θα πάρετε τις ποθητές φουσκάλες (και αρκετές φουσκαλίθρες).
Για να μην σκάνε οι φουσκάλες, χρειάζεται ο καφές να είναι φρέσκος, με αρκετό λάδι ώστε αυτές να έχουν ανθεκτικό υμένα.
Τώρα για να πετύχετε τον αριθμό, βουτήξτε μια οδοντογλυφίδα σε λεμόνι, και αρχίστε να σκάτε όσες περισσεύουν.
Δεν γνωρίζω σε τι χρησιμεύουν, πέρα απο επίδειξη.

Εύκολο, ε?
(Για κάποιο λόγο χρειάστηκαν 4 φορες για να περάσουν οι φουσκαλο-οδηγίες!
Κάθε φορά χανόντουσαν οι αλλαγες... λες να διαπράττω ύβρι?)

Για τις μικρές, δεν ξέρω τίποτα σίγουρο ακόμη, αν και νομίζω πως προκύπτουν απο το φούσκωμα-χωρίς βράσιμο. Προφανώς με τα πολλαπλα φουσκώματα μπορούμε να ελέγξουμε και το πλήθος τους ή την υφή τους, αλλα έχω την υποψία πως εξίσου σημαντικό ρόλο παίζουν και η ποιότητα του καφέ ή το νερό που τον αναμειγνύουμε.
Επίσης εχω ακούσει ότι με επιδέξια χτυπήματα στο μπρίκι επίσης σχηματίζονται πριν αρχίσει το φούσκωμα. Δεν το'χω καταφέρει.

Το μόνο σίγουρο είναι οτι αναδεικνύουν τη γεύση αφού ενθυλακώνουν αέρα με τα αιθέρια του χαρμανιού.

Ο Βαρηγλυκός

Υπάρχουνε δύο είδη βαρύτητας του καφέ σχεδον ανεξάρτητα μεταξύ τους:

• Το πόσο "βαρύς" είναι στην αίσθηση, πόσο πηκτός ή/και σπυρωτός, και
  
• το πόσο σε ξυπνάει ή το πόσο "δυνατός"είναι.
  

Αν θε'τε να ξυπνήσετε, ένας espresso είναι πάντα πιο κατάλληλος...

Παρόλα αυτα, για την πρώτη έννοια βαρύτητας καφέ, το πρώτο που έμαθα (και μάλιστα αρκετά μεγάλος), ηταν οτι η αναλογία του καφέ έχει μικρότερη σημασία από το πόσο κοντά θα αφήσουμε να φτάσει στη βράση ο καφές (παρόλες τις υπερβολές περί 3 κουταλιών καφε του Ηλία Πετρόπουλου). Αυτό λοιπον που μετράει περισσότερο ειναι το μη-βράσιμο. Ξαναλέω:

Αν θέλετε βαρύ καφε, μην τον αφήσετε να βράσει! Ούτε καν να φουσκώσει.

Φυσικά ισχύουν, μέσες-άκρες, και οι δοσολογίες, οι οποίες αφενός δεν αποτελούν μυστικό, και αφετέρου επηρεάζουν περισσότερο τη "δύναμη"του καφε, οπότε και δεν θα επεκταθώ.

Το παράξενο είναι οτι εχω βρει πολλούς επαγγελματίες καφετζήδες που τη σχέση "άβραστου" και "βαρύ" καφέ:

1. είτε είναι το μόνο μυστικό που γνωρίζουν και το θεωρούν αρκετά "ιερό" ωστε με αυτό μόνο να περηφανεύονται για την "καφεδοσύνη" τους,
   
2. είτε την αγνοούν!
   

Τέλος, η ζάχαρη (σαν υδατάνθρακας) έχει "πηκτική" δράση (βλ. τεχνολογία τροφίμων), οπότε και ο βαρηγλυκός βγαίνει τελικά πιο βαρύς απο τον σκέτο.

Σερβίρισμα

Μετά το τέλος του ψησίματος, το μπρίκι έχει πολύ ζεστό καφέ στον πάτο του και (ανάλογα με το στάδιο που σταματήσατε και την ταχύτητα ψησίματος) στην κορυφή ενδέχεται να έχει αφρό τόσο χλιαρό που να μπορείτε μεχρί και να βυθίσετε το δάχτυλό σας χωρίς να καείτε.
Σκοπός μας είναι να φθάσει το καυτό χωριστά από τον αφρό ή/και καϊμάκι, ίσως και να πέσει λίγο η θερμοκρασία.
Είναι σημαντικό επίσης να σερβιριστεί αμέσως, αφού με την λήξη της θέρμανσης αρχίζει αμέσως να σχηματίζεται κατακάθι μέσα στο μπρίκι.

Αυτό το στάδιο είναι και το πιο ντελικάτο και το καλύτερο που εχετε να κάνετε είναι να παρακολουθήσετε καποια/ον έμπειρη/ο να σερβίρει. Θα δείτε την κλασική κινηση σε τρεις φάσεις, όπου ξεκινά να ρίχνει το καφέ με σταθερό ρυθμό,

1. πρώτα από χαμηλα, στοχεύοντας τη γωνία του φλιτζανιού για να γίνει ένας ελεγχόμενος στροβιλισμός,
2. μετά σηκώνει ψηλά ωστε να ψύχεται αλλά και να πηγαίνει κατευθείαν στον πάτο,
3. και τέλος ξαναπλησιάζει το φλιτζάνι ωστε το πυκνότερο υπόλειμμα να πέσει μαλακά για να διαλυθεί σε όλο το φλιτζάνι πριν κατακαθίσει.

Μπορείτε να ξεπλύνετε το μπρίκι με ελάχιστο νερό και να το χύσετε στο φλιτζάνι για να κρυώσει, ή για να ρυθμίσετε την πυκνότητα (πάντα μέσα σε κάποια όρια).

Φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό το φλιτζάνι, στα κρασοπότηρα κρυώνει γρηγορότερα, χάνει όμως λίγο σε άρωμα. Τα παχιά καμπύλα τοιχώματα στο φλιτζάνι, πάντως, βοηθάνε στο να πίνεις απο την επιφάνεια και όχι από το βάθος που καίει περισσότερο (λόγω ενός συνδυασμού της φυσικής των επιφανειακών τάσεων με την υδροδυναμική).
Το ίδο γίνεται και αν τον ρουφάτε σφυριχτά.

Credit Card number validation XPath expression

The next XPath expression validates credit-card numbers when they are in between 13-16 digits long:

(string-length(.) >= 13 and string-length(.) <= 16 and
if(string-length(.) mod 2 = 0,
    translate(substring(., 1,1), '12345678', '24681357') + substring(., 2,1) +
    translate(substring(., 3,1), '12345678', '24681357') + substring(., 4,1) +
    translate(substring(., 5,1), '12345678', '24681357') + substring(., 6,1) +
    translate(substring(., 7,1), '12345678', '24681357') + substring(., 8,1) +
    translate(substring(., 9,1), '12345678', '24681357') + substring(., 10,1) +
    translate(substring(., 11,1), '12345678', '24681357') + substring(., 12,1) +
    translate(substring(., 13,1), '12345678', '24681357') +
    if(string-length(.) > 13, substring(., 14,1), 0) +
    if(string-length(.) > 14, translate(substring(., 15,1), '12345678', '24681357'), 0) +
    if(string-length(.) > 15, substring(., 16,1), 0)
,
    substring(., 1,1) + translate(substring(., 2,1), '12345678', '24681357') +
    substring(., 3,1) + translate(substring(., 4,1), '12345678', '24681357') +
    substring(., 5,1) + translate(substring(., 6,1), '12345678', '24681357') +
    substring(., 7,1) + translate(substring(., 8,1), '12345678', '24681357') +
    substring(., 9,1) + translate(substring(., 10,1), '12345678', '24681357') +
    substring(., 11,1) + translate(substring(., 12,1), '12345678', '24681357') +
    substring(., 13,1) +
    if(string-length(.) > 13, translate(substring(., 14,1), '12345678', '24681357'), 0) +
    if(string-length(.) > 14, substring(., 15,1), 0) +
    if(string-length(.) > 15, translate(substring(., 16,1), '12345678', '24681357'), 0)
) mod 10 = 0)

I'm using it in an XForms application, mimicking the 1.1 luhn() function, which would perform the same task.

Αλγοριθμος επαληθευσης ΑΦΜ σε XPath

In order to validate the check digit of the Greek Tax ID(ΑΦΜ) using XPath expression is much more concise compared to other languages:

string-length(.) = 9 and
substring(., 9,1) = (
  substring(., 1,1) * 256 + 
  substring(., 2,1) * 128 + 
  substring(., 3,1) * 64 + 
  substring(., 4,1) * 32 + 
  substring(., 5,1) * 16 + 
  substring(., 6,1) * 8 + 
  substring(., 7,1) * 4 + 
  substring(., 8,1) * 2
) mod 11 mod 10

This expressions is useful for XForms applications.

Μου φαινεται πως εχω μια θεωρια για τις πυρκαγιες...

Βλεποντας την δορυφορικη εικονα της φλεγομενης Ευβοιας-Πελλοπονησου, και διαβαζοντας για παραλληλες πυρκαγιες σε Γραμματικο και Μαραθωνα την Δευτερα-Τριτη, μου φαινεται ολο και πιο πιθανο:

Η νουμερο ενα αιτια των πολλαπλων πυρκαγιων των τελευταιων ημερων ειναι οι κολωνες της ΔΕΗ που διασχιζουνε τα δαση, και οι οποιες πετανε περισσοτερους σπινθηρες οταν η ατμοσφαιρα κουβαλα σωματιδια απο διπλανες φωτιες.


Ειναι προκλητικο να παρατηρεις πως σχηματιζονται εστιες ακριβως κατω απο το ιχνος καπνου καποιας αλλης πυρκαγιας, πχ στο Μαραθωνα, ή στο Λαυριο, ή στην Κορινθια!

Αν επαιρνα προσβαση στα συμπερασματα του ανακριτικου της πυροσβεστικης, ισως και να μπορουσα να αποδειξω την πεποίθησή μου αυτή.

Εναλλακτικα θα μου αρκουσε ενα video με την εξελιξη της δορυφορικης εικονας των πυρκαγιων (απο παρασκευη 24-8-02007 εως σημερα) σαν αυτα που δινει το meteo.gr.

Οντως οι Πυρκαγιες του 2007 ειναι προμελετημενες!

Προσφατα (πριν κανα δυο βδομαδες) ειδα στην εφημεριδα ενα διαγραμμα με το υψος βροχης στον ελλαδικο χωρα, και το αρθρο συμπληρωνε οτι οι ειδικοι εχουν διαγνωσει πως καθε 11 χρονια (περιπου) μειωνονται οι βροχες για περιπου 2 χρονια (λειψυδρια).

Και φυσικα τωρα ειμαστε λιγο πριν τα 11 χρονια!

Επομενως, αφου αυτη η παρατηρηση ειναι γνωστη στους μετεωρολογους, θα επρεπε να αποτελει και βασικη παραμετρο στα σχεδια των κρατικων αρχων προστασιας.

Συνεπως,
* αφου δεν οργανωθηκαν τοπικες ομαδες πολιτων για την πυροπροστασια (οπως παλιοτερα το '80),
* αφου δεν ενταθηκαν οι περιπολες των πυροσβεστικων οχηματων,
* αφου δεν επαναχαραχτηκαν οι αντιπυρικες ζωνες,
* αφου δεν εκπαιδευτηκαν τα πυροσβεστικα κλιμακια στο γεωμορφικο της περιοχης που δρουνε,
* αφου οι ανωτεροι αξιωματικοι της πυροσβεστικης δεν ενημερωθηκαν για τις νεες μεθοδους πυροσβεσης (πχ με προμελετημενη καυση μπροστα απο το μετωπο και με χρηση της ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΑΣ),
* αφου δεν ανανεωθηκε ο στολος (επιγειος και εναεριος) αλλα μαλλον αποψιλωθηκε ο πυροσβεστικος οργανισμος,
* και ενω ειναι γνωστο οτι οταν ανακοινωνεις το κτηματολογιο χωρις να το υλοιποιεις, ο χρονος μετραει αναποδα για τα περιαστικα δαση,

ε, ΤΟΤΕ ΝΑΙ, το εγκλημα ειναι οντως ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ (ή καλυτερα "ανοργάνωτο")!

Και ολα τα αλλα περι "πολιτικων εξτρεμιστων" ειναι αντιπερισπασμος και αποπειρα δημιουργιας αποδιοπομπαιων τραγων.

Update: Φαίνεται να επιβεβαιώνεται η θεωρία μου...
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=4667&subid=2&pubid=329086

Ο νεος "Κουμουνισμος" ειναι ο "Διεθνισμος"

Σιγουρα θα το'χουν πει κι αλλοι, αλλα, τελευταια, και με αφορμη το βιβλιο της ιστοριας του δημοτικου, αισθανομαι οτι οποιος δεν αποσβολλωνεται απο το αρχαιοελληνικο κλεος, ειναι το μαυρο προβατο σε πολους χωρους, πολιτικους και μη.

Η βασικη διαφορα ειναι οτι (ευτυχως) αυτη η κοινη εθνικιστικη υστερια ειναι υπογεια, και κανεις δεν προκειται να αναρωτηθει για τον αποδιοπομπαιο:

Μηπως και εισαι "διεθνιστής?"

Η Παπαρηγα, το κοινο καλο, και το ατομικο συμφερον

Πριν 3-4 μερες, στο ανοιγμα της προεκλογικης περιόδου, η Παπαρηγα, στη συνεντευξη τυπου στις 20-8-07 εκανε την εξης παρατηρηση (περιπου, γιατι την ακουσα στο ραδιοφωνο αλλα δεν μπορεσα να την βρω στο Ριζοσπαστη):

Εμεις [το ΚΚΕ] σε αντιθεση με τα αλλα κομματα (και το τονιζω αυτο) βαζουμε το κοινο καλο πανω απο το ατομικο συμφερον.

Και συμφωνω, αφου πιστευω οτι μια πιο ελευθερη κοινωνια θελει, αντι για καταστολη, αυτοπειθαρχια.

Αν το συμπληρωνε, θα προσθετε επισης οτι (οπως ισχυει και στις περισσοτερες πυραμιδικες οργανωσεις)

Οι κομμουνιστες βαζουνε το καλο του κομματος πανω απο το κοινο καλο!

Επειδη ακριβως διαφωνω με αυτο δεν ειμαι και κομμουνιστης! (Αλλα δυστυχως θελει πολυ χρονο για να εξηγησω το γιατι.)

Σημειωνω οτι το περι της "πρωτοκαθεδρίας του κομματος" δεν ειναι κατι που το κρυβει το ΚΚΕ, ειναι εξαλλου και βασικο στοιχειο του κομουνιστικου μανιφεστου.

Απλα πιστευω οτι απεναντι σε καθε λογης επαναστατικα κειμενα καλο ειναι να οριοθετουμε χονδρικα μια ημερομηνια ληξης, μετα απο την οποια θα τα θεωρουμε ως "ιστορικα κειμηλια", αφου βεβαια εχουμε εξασφαλισει, αν χρειαζεται, την συνέχειά τους είτε με αλλα κειμενα είτε με αντιστοιχες πραξεις.

Διαφορετικα, εχουμε να κανουμε με "ιερα και οσια", κατι που καθολου δεν ταιριαζει με θεωριες που σκοπευουν στην κοινωνικη απελευθερωση, οπως η μαρξιστικη.

Δεν πρεπει οι συγγραφεις να ζησουνε?

Ο Σκεπτικος ειπε:
Αν δεν μιλήσουμε για μουσική, αλλά για λογοτεχνία, τότε να ρωτήσω κάτι;
Αν ένας έλληνας συγγραφέας προσπαθεί να ζήσει με τα ποσοστά που του δίνει ο εκδοτικός του οίκος για τα βιβλία του, τότε τί θα κάνει εάν κάποιος "κλέψει" το βιβλίο του, το εκδώσει με το έτσι θέλω κι αρχίσει να εισπράττει όλα τα έσοδα, χωρίς να δίνει τίποτα στον συγγραφέα;
Αν δεν υπήρχαν τα πνευματικά δικαιώματα, πώς θα ζούσε ο συγγραφέας; Και, είναι δίκαιο να κερδίζει κάποιος από τη δουλειά ενός άλλου;


Καλη παρατήρησή σου, και εχεις δικιο σε καποιο βαθμο, αλλα οχι ετσι οπως θα νόμιζες, γιατι εχεις κανει και εσυ μια διαδεδομενη παρανοηση:

Οι νομοι δεν βγαινουνε γιατι οι "ενας έλληνας συγγραφέας προσπαθεί να ζήσει με τα ποσοστά".
Γιατι αν γινοταν ετσι, αντιστοιχα, θα μπορουσαμε να υποστηριξουμε οτι "ειναι ενας κακομοιρης κλεφτης που προσπαθει να ζησει με τα κλοπιμαία του και ερχεται ο νομος και του κανει τη ζωη δυσκολη"!

Μια κοινωνια εισαγει ενα κανονα (και αργοτερα θεσμιζεται σε νομο) αν αυτος την βοηθαει.


Απο την παραπανω αρχη προκυπτει νομος περι copyright (σε 3 προτασεις):

1) Αν δεν υπηρχε το copyright, τοτε ενα μεγαλο τυπογραφειο (πχ μια εφημεριδα) θα εκλεινε ολα τα μικροτερα, αφου μπορουσε να ανατυπωσει ολα τα πετυχημενα βιβλία τους με μικροτερο κοστος.

2) Επομενως, οι συγγραφεις δεν θα μπορουσανε να βρουν πολλους και μικρους εκδοτες, αλλα λιγους και ισχυρους, με συνεπεια αντιμετωπιζουν φραγμους στη δημοσιευση των κειμένων τους, και τελικως, να περιοριζεται η πνευματικη παραγωγη στην κοινωνια.

3) Για να το αντισταθμισουμε, εμεις, τα μελη της κοινωνιας, "αποφασισαμε" να παραχωρησουμε στα τυπογραφεια το φυσικό μας δικαιωμα στην αντιγραφη, ωστε να προστατεψουμε την πνευματικη δημιουργια της κοινωνίας μας.

---

Με βαση τα παραπανω, (τα οποια μπορεις να τα διαβασεις και στο www.GNU.org) προκυπτει οτι τα copyrights ηταν μια προσωρινη παραχωρηση των πολιτων σε ενα δικαιωμα που δεν μπορουσαν να ασκησουν, τοτε που τα τυπογραφεια ηταν ακριβα και μεγαλα σαν σπιτια!

Δηλαδη, αν υποθεσουμε οτι καποιος παιρνει το βιβλιο του συγγραφεα και καθεται και το αντιγραφει με το χερι, ειναι αυτο παρανομο?

Τυπικα ναι, αλλα δεν υπαρχει δικαστης που να εφαρμοσει το νομο κατα αυτο τον τροπο, αφου οι νομοι των δικαιωματων αντιγραφης βγηκανε για να προστατευουν τα μικρα τυπογραφια απεναντι στα μεγαλα, και οχι τους τελικους αναγνωστες με πολλα μολυβια.

Με την ιδια "λογικη" προκυπτει οτι:

1. Το software και γενικα το ψηφιακο περιεχομενο, επειδη ακριβως εχουμε πλεον τη δυνατοτητα να το αντιγραψουμε ευκολα (πχ στο σκληρό μας δισκο με ενα κλικ), θελουμε και να το κανουμε, και επιθυμουμε να παρουμε πισω το δικαιωμα στην αντιγραφη που κακως εκμεταλευονται πλεον οι μεγαλοεταιριες ψηφιακου περιεχομενου!
2. Αφου εμεις, οι μεμονομενοι πολιτες, πλεον δεν πληρωνουμε υπερογκα ποσα για την αντιγραφη, το ιδιο ισχυει και (σε μεγαλυτερο βαθμο) στις μεγαλοεταιριες, οποτε και δεν χρειαζονται νομοθετικη προστασια τυπου copyright. Ας νικησει λοιπον ο καλυτερος. Ελευθερη αγορα δεν εχουμε?
3. Γιατι δηλαδη η microsoft, ενω επενδυει λεφτα στην αναπτυξη ενος νεου software, δεν πληρωνει μία για την αντιγραφη και την πωληση στους τελικους πελατες (παρα ελαχιστα για τις πρωτες υλες), ενω Mercedes, ας πουμε, να πληρωνει και για την αναπτυξη αλλα και για το καθε αυτοκινητο ξεχωριστα που πουλαει ενα σημαντικο ποσο?
   
4. Η εκτυπωση των βιβλιων, (παρολα τα φωτοτυπικα) επειδη ειναι το υλικο ακριβο (και θα πρεπει να παραμεινει αλλιως πανε τα δαση), πρεπει να προστατευεται απο copyright. Δηλαδη, να μπορεις να εχεις προσβαση σε ηλεκτρονικη μορφη, αλλα να απαγορευεται να το ανατυπωσεις (φυσικα φροντιζοντας παντα για ερευνα, ελευθερια του λογου, και λοιπες εξαιρεσεις).

Και ηταν στο τελευταιο σημειο (4), Σκεπτικε, που εχεις το δικιο!

Ενα Bugzilla για τους νομους!

Οι νομοι και οι περισσοτεροι θεσμοι αυτου του κοσμου πανε πλεον πολυ αργα!

Μπορει το μεσαιωνα οι σημερινοι ρυθμοι να φανταζανε σαν επανασταση.

Μπορει στο ξεκινημα της βιομηχανικης επαναστασης η διαμορφωμενη κατασταση να εμοιαζε στα ματια αρκετων οτι βρισκεται κοντα στη χρυση τομη της σταθεροτητας με την απαραιτητη ευελιξια για την εξελιξη της κοινωνιας.

Ισως να φταιει οτι ειμαι προγραμματιστης και ξερω απο refactoring, ισως να φταινε τα computer απο μονα τους...παντως, υπαρχουν τοσοι τροποι να προωθησουμε την πληροφορια, και νομιζω οτι απλα περιμενουμε να κανει καποιος μια θεαματικη πρωτοβουλια!

Ενημέρωση 2008-Φεβ-11:
Να μια ιδέα, ελπίζω να ακολουθήσει και η "θεαματική πρωτοβουλία":
http://developers.slashdot.org/developers/08/02/11/1353207.shtml

Ενημέρωση 2009-Σεπ-08:
Παραλληλισμός του σχέδιου Obama για τη Δημόσια Υγεία με το Software:
http://brucefwebster.com/2009/09/07/hr-3200-from-a-systems-design-perspective-part-i/
ενώ από τα σχόλια του slashdot, όπου και βρήκα την παραπάνω ιδέα,
υπάρχει κάποιος που ξεκινάει μια bugzilla-like εφαρμογή κομμένη και ραμμένη για του νόμους:
http://jeff.jones.be/technology/projects/open-source-country/

Τιμωρηστε τις εταιριες οπως τιμωρειτε τους Ανθρωπους

Μα γιατι αν κανουμε εμεις (οι ανθρωποι) ενα φονο, μας βαζουνε μεσα για χρονια, χανουμε λεφτα, δουλεια, σπιτια και γνωστους, κτλπ, ενω αν η Nestle βγαλει μια κρεμα πχ με υδραργυρο και μερικα χιλιαδες μωρα βγουνε χαζα, δεν κλεινει η εταιρια?

Λογικο λοιπον ειναι οι εταιριες να επιβιωνουν οτι και αν πραξουν, και με το χρονο να γινονται ολο και πιο δυνατες, και να χρησημοποιουν αυτή τους τη δυναμη για να αποφυγουν επομενους ελεγχους...δηλαδη εχουμε φτιαξει ενα συστημα με θετικη αναδραση.

Βεβαια, εξ ορισμου, τα συστηματα με θετικη αναδραση ειναι ασταθη!