Αιώνιος Θεσμικός Στιγματισμός των Παρανομούντων

Είδα χτες την ταινία "Catch me if you can!".
Ουσιαστικά αναφέρεται σε κάποιον πιτσιρικά που πούλαγε επιτυχημένα ψέμματα σε όλους και ήταν ικανότατος πλαστογράφος. Εντέλει το FBI τον συνέλαβε, καταδικάστηκε και εξέτισε πολύχρονη και σκληρή ποινή (απομόνωση), πρωτού το ίδιο το FBI τον προσλάβει ως "ειδικό" στο να εντοπίζει άλλους απατεώνες σαν κι αυτόν.

Και με αφορμή το παραπάνω σκέφτηκα πως ενώ για τις ποινές υπάρχουν πρωτοβάθμια, δικαστήρια, εφετεία και κτλπ,
για το "ποινικό μητρώο", για το θεσμικό στιγματισμό των εγκληματιών δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα - άπαξ και εγκλημάτησες, θα σε ακολουθεί για πάντα το στίγμα.
Ακόμη και αν προβλέπεται αυτόματη παραγραφή μετά κάποιου από κάποιο Χ διάστημα, η διαδικασία δεν είναι δίκαιη αφού δεν μεσολαβεί Δίκη,
δηλαδή δεν υπάρχει ακρόαση, συνυπολογισμός της μετέπειτα ζωής και συμπεριφοράς,
τα ανθρώπινα μέτρα δηλαδή που έχουμε συνειφάνει με τη Δημοκρατία.