Ιδιοκτησία των Πνευματικών Έργων και Επιβολή Τεχνητής Σπάνης για την Ανταμοιβή των Δημιουργών τους

>Πως σχολιάζουμε τώρα όλοι οι διαδικτυακοί την αγωνία του συγγραφέα που δεν πληρώνεται για την δουλειά του;

Χωρίς ενοχές απαντάμε πως δεν θα πρέπει να βλάπτεται η κοινωνία για να ικανοποιηθεί το δικαίωμα στην αποζημίωση που διεκδικεί μια ομάδα.

Πχ ad absurdum, και οι κλέφτες, σαν κοινωνική ομάδα, θα μπορούσαν να ζητάνε λιγότερα ρίσκα και μεγαλύτερες (κλεπτ)αποδοχές.
Θα τους ικανοποιούσαμε?
Άρα πάντα λογαριάζουμε την προσφορά ή τις ζημιές στη κοινωνία πριν αποφασίσουμε την επιβολή νόμων για το όφελος μιας ομάδας.


Αυτό λοιπόν που (θα έπρεπε να) μας ενδιαφέρει σαν κοινωνία είναι να να παράγονται πνευματικά έργα.
Αν η ανταμοιβή των παραγωγών είναι ένα μέσο για αυτό το σκοπό,
ας μπει και αυτό στη "ζυγαριά".

Αλλά είναι αλήθεια απαραίτητη η νομικά επιβολή της ανταμοιβής των δημιουργών για την παραγωγή καλλιτεχνικών έργων,
και μάλιστα με τίμημα τον αποκλεισμό της κοινωνίας από το έργο τους?

* Μήπως άλλα μοντέλα "ανταμοιβής" δίνουν καλύτερη λύση σε αυτά που ζητάνε οι εκδοτικές μεγαλοεταιρίες (μέσω των δημιουργών)?
(πχ χορηγίες, διαφημίσεις)

* Μήπως το internet με το μοντέλο του ελεύθερου λογισμικού και τους *αφιλοκερδώς* συνεισφέροντες προγραμματιστές του,
μας δείχνει ότι είναι δυνατή η δημιουργία μεγάλης-κλίμακας στη κοινωνία χωρίς την επιβολή τεχνητής "σπάνης" των έργων για την ανταμοιβή των δημιουργών?

* Μήπως θα έπρεπε να πληρώνουν όσοι εκμεταλλεύονται εμπορικά τα έργα (πχ ΜΜΕ, χώροι διασκέδασης)
όσοι δηλαδή αντλούν κέρδη από αυτά, και όχι το κοινό, που μέσα του περιλαμβάνει και εν δυνάμει νέους καλλιτέχνες που θα μεταπλάσσουν το καλλιτεχνικό υλικό σε κάτι νέο?

* Μήπως η οικονομική πλευρά του θέματος των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας στα πνευματικά έργα μας αποκρύβει τα σημαντικότερα ζητήματα λογοκρισίας και ελευθερίας?


Επομένως θα πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή ανάμεσα στο φυσικό μας δικαίωμά μας να αντιγράφουμε και να μοιραζόμαστε τα εργαλεία μας, τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις μας από τη μία,
και στον ανάγκη να αμείβονται οι δημιουργοί για να συντηρείται η πνευματική δημιουργία στο κόσμο.


Εξάλλου, η πραγματικότητα συχνά δείχνει σε άλλη κατεύθυνση από αυτή που κοιτάει ο Ν. Παπανδρέου:
Εν μέσω της όξυνσης της δήθεν "πειρατείας", το Hollywood έκανε νέο ρεκόρ τζίρου!
http://torrentfreak.com/damned-pirates-hollywood-sets-10-billion-box-office-record-091211/

Η πορεία χτυπήθηκε, γιατί η "πορεία" μας δεν είχε μνήμη

Η πορεία ήταν γεμάτη..., μα χτυπήθηκε βάναυσα.

Σήμερα πληρώνουμε το περσινό λάθος στρατηγικής του "Δεκέμβρη",
όταν είχαμε την ηθική στήριξη να ζητήσουμε και να πετύχουμε τη κατάργηση των ΜΑΤ και την δίωξη των φιλο-ναζιστών δεξιών αστυνομικών.

Αντί τότε να βγούμε μαζικά με το σύνθημα
«κατάργηση των ΜΑΤ», και
«Να απο-Χουντοποιηθεί η αστυνομία»,
διχασθήκαμε στο μήπως έπρεπε να επικεντρωθούμε στο να φύγει η τότε Κυβέρνηση
(αυτό το ζήταγαν κυρίως οι οργανώσεις με τα "κουκιά").


Και ανταυτού, μας ήρθαν οι Δελτάδες,
και μετά ήρθε νικηφόρο και άνετο το ΠΑΣΟΚ,
και τους υιοθέτησε, και τους ενίσχυσε,
ενώ εμείς ξεχάσαμε το προφανές:
Πως δεν γίνεται να συνεχίσουμε ως Πολιτεία να έχουμε μια Αστυνομία που δεν αντιπροσωπεύει τη σύνθεση της Κοινωνίας μας!

Γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν τόσοι θαυμαστές της Χούντας και του τρομο-Κράτους της Δεξιάς ανάμεσα στους συμπολίτες μας, τουλάχιστον όσοι υπάρχουν στα σώματα καταστολής διαδηλώσεων Δ, Ζ και ΜΑΤ.

Βέβαια τίποτα δε έχει κριθέι ακόμη.
(ίσως ούτε ακόμη και το θεμελιώδες ερώτημα του αν έχει τελειώσει η εποχή των "Μεγάλων Στρατηγικών" για τον απελευθερωτικό κοινωνικό μετασχηματισμό)