Αν δεν μιλήσουμε για μουσική, αλλά για λογοτεχνία, τότε να ρωτήσω κάτι;
Αν ένας έλληνας συγγραφέας προσπαθεί να ζήσει με τα ποσοστά που του δίνει ο εκδοτικός του οίκος για τα βιβλία του, τότε τί θα κάνει εάν κάποιος "κλέψει" το βιβλίο του, το εκδώσει με το έτσι θέλω κι αρχίσει να εισπράττει όλα τα έσοδα, χωρίς να δίνει τίποτα στον συγγραφέα;
Αν δεν υπήρχαν τα πνευματικά δικαιώματα, πώς θα ζούσε ο συγγραφέας; Και, είναι δίκαιο να κερδίζει κάποιος από τη δουλειά ενός άλλου;
Καλη παρατήρησή σου, και εχεις δικιο σε καποιο βαθμο, αλλα οχι ετσι οπως θα νόμιζες, γιατι εχεις κανει και εσυ μια διαδεδομενη παρανοηση:
Οι νομοι δεν βγαινουνε γιατι οι "ενας έλληνας συγγραφέας προσπαθεί να ζήσει με τα ποσοστά".
Γιατι αν γινοταν ετσι, αντιστοιχα, θα μπορουσαμε να υποστηριξουμε οτι "ειναι ενας κακομοιρης κλεφτης που προσπαθει να ζησει με τα κλοπιμαία του και ερχεται ο νομος και του κανει τη ζωη δυσκολη"!
Μια κοινωνια εισαγει ενα κανονα (και αργοτερα θεσμιζεται σε νομο) αν αυτος την βοηθαει.
Απο την παραπανω αρχη προκυπτει νομος περι copyright (σε 3 προτασεις):
1) Αν δεν υπηρχε το copyright, τοτε ενα μεγαλο τυπογραφειο (πχ μια εφημεριδα) θα εκλεινε ολα τα μικροτερα, αφου μπορουσε να ανατυπωσει ολα τα πετυχημενα βιβλία τους με μικροτερο κοστος.
2) Επομενως, οι συγγραφεις δεν θα μπορουσανε να βρουν πολλους και μικρους εκδοτες, αλλα λιγους και ισχυρους, με συνεπεια αντιμετωπιζουν φραγμους στη δημοσιευση των κειμένων τους, και τελικως, να περιοριζεται η πνευματικη παραγωγη στην κοινωνια.
3) Για να το αντισταθμισουμε, εμεις, τα μελη της κοινωνιας, "αποφασισαμε" να παραχωρησουμε στα τυπογραφεια το φυσικό μας δικαιωμα στην αντιγραφη, ωστε να προστατεψουμε την πνευματικη δημιουργια της κοινωνίας μας.
---
Με βαση τα παραπανω, (τα οποια μπορεις να τα διαβασεις και στο www.GNU.org) προκυπτει οτι τα copyrights ηταν μια προσωρινη παραχωρηση των πολιτων σε ενα δικαιωμα που δεν μπορουσαν να ασκησουν, τοτε που τα τυπογραφεια ηταν ακριβα και μεγαλα σαν σπιτια!
Δηλαδη, αν υποθεσουμε οτι καποιος παιρνει το βιβλιο του συγγραφεα και καθεται και το αντιγραφει με το χερι, ειναι αυτο παρανομο?
Τυπικα ναι, αλλα δεν υπαρχει δικαστης που να εφαρμοσει το νομο κατα αυτο τον τροπο, αφου οι νομοι των δικαιωματων αντιγραφης βγηκανε για να προστατευουν τα μικρα τυπογραφια απεναντι στα μεγαλα, και οχι τους τελικους αναγνωστες με πολλα μολυβια.
Με την ιδια "λογικη" προκυπτει οτι:
- Το software και γενικα το ψηφιακο περιεχομενο, επειδη ακριβως εχουμε πλεον τη δυνατοτητα να το αντιγραψουμε ευκολα (πχ στο σκληρό μας δισκο με ενα κλικ), θελουμε και να το κανουμε, και επιθυμουμε να παρουμε πισω το δικαιωμα στην αντιγραφη που κακως εκμεταλευονται πλεον οι μεγαλοεταιριες ψηφιακου περιεχομενου!
- Αφου εμεις, οι μεμονομενοι πολιτες, πλεον δεν πληρωνουμε υπερογκα ποσα για την αντιγραφη, το ιδιο ισχυει και (σε μεγαλυτερο βαθμο) στις μεγαλοεταιριες, οποτε και δεν χρειαζονται νομοθετικη προστασια τυπου copyright. Ας νικησει λοιπον ο καλυτερος. Ελευθερη αγορα δεν εχουμε?
- Γιατι δηλαδη η microsoft, ενω επενδυει λεφτα στην αναπτυξη ενος νεου software, δεν πληρωνει μία για την αντιγραφη και την πωληση στους τελικους πελατες (παρα ελαχιστα για τις πρωτες υλες), ενω Mercedes, ας πουμε, να πληρωνει και για την αναπτυξη αλλα και για το καθε αυτοκινητο ξεχωριστα που πουλαει ενα σημαντικο ποσο?
- Η εκτυπωση των βιβλιων, (παρολα τα φωτοτυπικα) επειδη ειναι το υλικο ακριβο (και θα πρεπει να παραμεινει αλλιως πανε τα δαση), πρεπει να προστατευεται απο copyright. Δηλαδη, να μπορεις να εχεις προσβαση σε ηλεκτρονικη μορφη, αλλα να απαγορευεται να το ανατυπωσεις (φυσικα φροντιζοντας παντα για ερευνα, ελευθερια του λογου, και λοιπες εξαιρεσεις).
