Οι Μικρές Ανομίες των άλλων ενοχλούν περισσότερο

Κάποιοι με το θάνατο των 3 της Marfin πάνε να βγάλουν "λαγό" και να τα φορτώσουν όλα,

το χρέος, τους μπάχαλους, την ανομία, την λαμογιά,
στις ιδέες της Αριστεράς και του σοσιαλισμού,

ενώ προκρίνουν μια επιστροφή στην εποχή σιδερένιας πυγμής και του αυταρχισμού (δεν λένε του "γύψου" ακόμη).

Λέει πχ ακόμη και ο Μανδραβέλης, ένας αρκετά ανοιχτόμυαλος δεξιός:

«Κρυφογελούσαμε όταν τα παιδιά φωνασκούσαν «να καεί, να καεί, το μπ… η Βουλή», δεν σταθήκαμε απέναντι στα φαινόμενα φασισμού που διάφορες ομαδούλες με κόκκινο μανδύα καλλιεργούσαν στην ελληνική κοινωνία. Οταν συνδικαλιστές του ΣΥΝ βγάζουν πανό μέσα στη Βουλή, επόμενο είναι κάποιοι διαδηλωτές να θεωρήσουν ότι είναι και δικό τους δικαίωμα να μπουκάρουν για να διαμαρτυρηθούν. Κλείσαμε τα μάτια στη μικρή ανομία, για να φτάσουμε στον άδικο και φρικτό θάνατο τριών ανθρώπων.»

Βέβαια παραγνωρίζει πως αυτές οι συμπεριφορές, οι "μικρές ανομίες" και οι "φασισμοί" είναι σύμπτωμα της ανελευθερίας της κοινωνίας και της ασφυξίας που νιώθουν οι κατώτεροι από τους μεγάλους ιδιοκτήτες της χώρας και τα υποχείριά τους, τα ΜΜΕ και τους διάσημους.

Για να ακουστείς χρειάζεται

* είτε να να έχεις ισχυρούς φίλους,

* είτε να είσαι εσύ ένας ισχυρός ή ένας μεγάλος ιδιοκτήτης,

* είτε να ζητήσεις ρουσφέτι.

Και τα 3 αυτά άραγε δεν είναι πολύ πιο σημαντικές "μικρές ανομίες"??

Ή είναι περισσότερο αποδεκτές επειδή είναι ανομίες από την άρχουσα τάξη προς το συμφέρον του λαού.

Η πρώτες "ανομίες" δηλαδή είναι μόνο από τους από-κάτω, ενώ οι δεύτερες είναι από τους από-πάνω, για όλους μας - άρα πιο "Δημοκρατικές", έτσι?

(ωραία!, μάλλον τελικά δεν είχα καταλάβει σωστά το πως εννοείται η Δημοκρατία σήμερα)

Δηλαδή αν σηκώσουμε παντιέρα στην Ακρόπολη και φωνάξουμε "αέρα",
ή αν μπούμε στην ΕΡΤ και ζητήσουμε το λόγο,

αν μπούμε στη Βουλή να δείξουμε τα προβλήματα μας για μια φορά οι ίδιοι που τα υφιστάμεθα, και όχι οι "αντιπρόσωποι του Λαού",
τότε αυτό πρέπει να θεωρείται μεγάλος "φασισμός",
και πρέπει να πατάσσεται αμέσως πάραυτα!

Υποκρισία και (ταξικά) συμφέροντα.

Και το χειρότερο είναι πως επειδή, όπως είπα, αυτά τα λένε και τα επιδιώκουν οι ισχυροί της Ελλάδας,

είναι πολύ πιθανόν να τα επιβάλλουν (είτε ως "μέτρα", είτε ως έκτακτους νόμους,είτε απλώς ως μονόδρομος),
ενώ αν τυχόν και αντισταθούμε, μπορεί να φτάσουν κυριολεκτικά να πατήσουν επί των πτωμάτων μας,

εκβιάζοντας δήθεν πως το τίμημα της δικής τους αποτυχίας θα είμαστε εμείς και ολόκληρη η χώρα μαζί!