Τα πιο-νέα Μέτρα (ή πως θα βρεθούν τα Λεφτά)

1. Επαναφορά φορολόγησης κερδών τουλάχιστον στο 45%.
(Έτσι κι αλλιώς οι "αγορές"δεν μπορούν να προσφέρουν δουλειές σήμερα.)

2. Φορολόγηση των Εφοπλιστών.
(άμα δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, τι τους χρειαζόμαστε?)

3. Αύξηση της Φορολόγησης της Εκκλησίας.
Παύση πληρωμής του μισθού των κληρικών από το κράτος μας.

4. Φορολόγηση των τραπεζικών κερδών στο 80%.
Δήμευση των μη συνεργάσιμων ιδρυμάτων.
Βαριά φορολόγηση Χρηματιστηριακών πράξεων.
(Το χρήμα το έχουν μαζέψει οι τράπεζες, πρέπει κάπως να βγει πάλι την κυκλοφορία)

5. Μείωση της σύνταξης των Σωμάτων Ασφαλείας, όπως συνέβη με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Αναδρομική μείωση σε όσους συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα από τα Σ.Α.
Γενναία μείωση των μελών των ΜΑΤ, και μεταφορά των υπολοίπων στην πυροσβεστική.
(Αργά η γρήγορα οι ιθύνοντες θα πάψουν να αισθάνονται ασφαλείς από την κάλυψη των Σ.Α, ακόμη και αν τους αυξήσουν το μισθό τους.)

6. Ασφάλιση όλων των μεταναστών ανεξαιρέτως.

7. Δήμευση των εταιριών που χρωστάν στην εφορία και απόδοσή τους στους εργαζόμενούς τους.

8. Αύξηση της φορολογίας των εισοδημάτων από μη παραγωγικές δραστηριότητες (νοίκια).

9. Δήμευση μέρους του ΟΤΕ λόγω των γνωστών σκανδάλων...
Μεταφορά των μετοχών που θα προκύψουν σε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας.
(και θα λειτουργήσει ως παράδειγμα μιας επιχείρησης από το λαό για το λαό, και θα επαναποκτήσουμε τον έλεγχο των επικοινωνιών της χώρας)

10.Κατάργηση του copyright για φάρμακα - αθρόα εισαγωγή generiκών φαρμάκων από Κούβα, Βραζιλία και Ινδία.

11. Παύση Εξυπηρέτησης Εξωτερικού Χρέους-Αναδιάρθρωση εδώ και τώρα!

12. Έκδοση κουπονιών (εναλλακτικού χρήματος) για την κάλυψη του υπόλοιπου των μισθών και συντάξεων, αν όντως έχει μείνει τίποτα απλήρωτο.

Και βλέπουμε...

Δικαιούνται Ασυλίας? Ας καταθέσουν ως Μάρτυρες τότε!

Γιατί δηλαδή επειδή ισχύει για κάποιον η ασυλία,
να μην είναι υποχρεωμένος να απαντήσει σε σχετικές ερωτήσεις σαν *μάρτυρας*?

Δηλαδή, κάτι του στυλ:
«...μάλιστα κ. Τάδε, εμπλέκεστε στα δομημένα, για τα οποία έχουν παραγραφεί τυχόν ευθύνες σας.
Καλείστε πάραυτα να καταθέσετε ενόρκως για το *ίδιο* ζήτημα..
Για τυχόν ψευδομαρτυρία σας, θα τιμωρηθείτε με τις ανάλογες (πολύ αυστηρές) ποινές !»

Για να μη μας λένε, και καλά, πως δεν επαρκεί το νομικό οπλοστάσιο, δηλαδή..

2 μύθοι, 1 φόβος και 1 ψευδαίσθηση

Πέρα από τους 2 μύθους της σωτηρίας μας,

1) του αόρατου χεριού της αγοράς που θα μας βοηθήσει να ορθοποδήσουμε, και

2) της ύβρις μας ως κοινωνίας που προκαλεί τη "δικαιολογημένη" τιμωρία μας,

υπάρχουν ακόμη και

3) ο φόβος πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, άλλος δρόμος,

ενώ και η αριστερά έχει τον αντι-μύθο της:
4) Περιμένει σαν ώριμο φρούτο να πέσει ο Καπιταλισμός εξαιτίας της Κρίσης - «λες να είναι αυτή που βιώνουμε» σκέφτεται...

Και αυτά όλα τα μαζί ενισχύουν και δικαιολογούν την αδράνειά μας.

Colpo Grosso (ή πως μας θα μας κλέψουνε την Κότα για να μας πουλάν τα αυγά!)

Σε όλη αυτή την ιστορία με την "διάσωσή" μου κάτι δεν μου κόλλαγε.

Γιατί μας Δανείζουν?

Το ότι κάτι "βγάζουν", αφού μας το πουλάν με 5% και το αγοράζουν με 1.5%,

δεν μου αρκεί σαν εξήγηση.

Και αυτό γιατί εδώ και λίγο καιρό οι περισσότεροι διεθνείς αναλυτές συμφωνούν ότι τελικά δεν θα αποφύγουμε την Αναδιάρθρωση Χρέους (ένα είδους "πτώχευσης")

Δεν βάζω λινκς, είναι πολλά και παντού.

Επομένως η ακριβής απορία μου ήταν η εξής:

Γιατί μας Δανείζουν κι άλλα,
αφού ήδη ξέρουν πως μερικά από τα δανεικά μας θα είναι "αγύριστα"?

Ε λοιπόν, υπάρχουν 2 ακόμη σοβαρότεροι λόγοι:

1. Ο 1ος λόγος είναι για να δώσουν χρόνο στις ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα Ελληνικά Ομόλογα και να τα αγοράσει η ΕΚΤ.

Δηλαδή πρόκειται για μια ακόμη μεταφορά ιδιωτικού Χρέους στο δημόσιο των υπολοίπων κρατών της ΕΕ, αυτή τη φορά, μέσω της ΕΚΤ.

Ο 2ος λόγος δείχνει εντελώς προδοτικός ακόμη και σε μένα, που δεν είμαι καθόλου πατριώτης,

2. Μέχρι σήμερα, όσα χρωστούσαμε, τα χρωστάγαμε σε ομόλογα με βάση το Ελληνικό Δίκαιο.

Οπότε αν δεν παρενέβαιναν να μας σώσουν, και πτωχεύαμε,

τότε οι πιστωτές μας θα χάναν ζεστό χρήμα,

τόσο, όσο θα έπεφτε η αξία των ομολόγων μας (haircut).

Από τις 5 του Μάη όμως, η "τρόικα"+ΠΑΣΟΚ κατάφεραν και πέρασε νόμος ώστε τα νέα δανεικά μας να καλύπτονται από *κρυφές* εγγυήσεις σε περιουσιακά στοιχεία της χώρας με βάση το (επαχθέστερο για το δανειζόμενο, αποικιακό) Αγγλικό!

Κάπως το λένε αυτό να δεις, super seniority...

Δηλαδή αν "πτωχεύσουμε" σε μερικά χρόνια, οι πιστωτές μας δεν θα χάσουν τα λεφτά τους,

αφού θα τα πάρουν σε είδος!

Και εμείς τους κοιτάμε...

Να Καεί, ναι, αλλά τι θα την αντικατατήσει?

Φώναζαν «Να καεί το Μπουρδέλο η Βουλή» στοχεύοντας στο σώμα του "Κτήνους",

αλλά δεν σκέφτηκαν πως το μυαλό του είναι τα ΜΜΕ.... γιατί αν καεί η Βουλή θα μείνουμε με τους Πρετεντέρηδες και τους Καψήδες; και τους Τελογλήδες και τους Παπαχελάδες.

Με αυτούς θέλουμε να κάνουμε χαΐρι?

Μήπως αυτοί που κατασκευάζουν την συναίνεση φταίνε εξαρχής και περισσότερο μάλιστα?

Οι 2 μύθοι που μας κάνουν να Ελπίζουμε πως τα Μέτρα είναι ΟΚ

2 ιδέες-μύθοι αιωρούνται στα κεφάλια μας, και είναι αυτές που μας κάνουν να ελπίζουμε ενώ όλοι μας λένε πως τα μέτρα είναι λάθος:

1. Ο μύθος της Αγοράς:

Η αγορά τελικά πάντα παγαίνει μπροστά, και οι μετοχές ανεβαίνουν, και ο πλούτος αυξάνει.

Απλά χρειάζεται να περιμένουμε λίγο, να περάσουν οι "διορθώσεις", τα bear markets που λένε,

και μακροπρόθεσμα, τσουπ!...ξανά προς τη δόξα τραβά.

Όμως η ιστορία της μεγάλης Ύφεσης του '29 άλλα μας μαθαίνει:

4 χρόνια μετά το '29, μέχρι το '33, κι τίποτα δεν είχε βελτιωθεί, και τότε ήταν που ο Κέυνς έγραφε το ξακουστό πόνημά του περιγράφοντας κάποιες κρατικοπαρεμβατικές λύσεις που και και πάλι δεν άρκεσαν,

το '37 νομίζω έσκασε πάλι Κρίση που απλά ξεχάστηκε στη βουή του επερχόμενου πολέμου...

2. Ο μύθος της Τιμωρίας:

Αξίζουμε να τιμωρηθούμε, κάποιος έπρεπε να μας ξεφουσκώσει τα λάστιχα, αφού τόσα χρόνια τρέχαμε σαν σβούροι μέσα την ΕΕ με κομμένες εξατμίσεις!

Ε, τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουμε όλοι από λίγο, να ξεφουσκώσουν ολωνών τα λάστιχα, ακόμη κι αν εμείς δεν τρέχαμε, ή δεν είχαμε καν μηχανάκι!

Και πάλι η ιστορία είναι σαφής στο συγκεκριμένο:

Σε περιόδους ανέχειας και δυσπραγίας, οι "λαδέμποροι" μόνον βγαίνουν ωφελημένοι.

Φυσικά υπάρχουν κι άλλες αξιόλογες αναγνώσεις για τα ψέμματα που σπρώχνονται καθημερινά.

Οι μαλλιάδες, τα φρικιά, οι αριστεριστές και οι κομμουνιστές φταίνε!

Όπως πολύ ωραία συνοψίζει ο Ιός, πάλι φταίμε εμείς, με τα μακρυά μαλλιά και τα μούσια,

οι αριστεριστές που είχαν την ιδεολογική πρωτοκαθεδρία στη χώρα από τη μεταπολίτευση και δώθε.

Βλέπετε, εμείς φαινόμαστε περισσότερο, σαν μύγα μες το γάλα.

Αλλά είμαστε και προκλητικά άνετοι, ήρεμοι και γελαστοί όταν οι υπόλοιποι σχεδιάζουν επιχειρήσεις, εξαγορές και δανειοδοτήσεις, ή καταφεύγουν σε απολύσεις, σε lock-out και μειώσεις.

Ε, δεν μπορεί, αφού γελάμε, εμείς θα φταίμε για την Κρίση.

Κι αν όχι μόνο εμείς, ε, και η αριστερά ολόκληρη μαζί μας - που μας ανέχεται.

Δηλαδή δεν φταίνε

* όσοι διαχειρίζονταν το ΑΕΠ της Ελλάδος για τα τελευταία 60 χρόνια μετά το Β' ΠΠ,

* όσοι διόρισαν τις διοικήσεις των Τραπεζών που μοίραζαν πιστωτικές τις τελευταίες δεκαετίες,

* όσοι λάδωσαν και ρουσφετολόγησαν το σύνολο σχεδόν του κρατικού μηχανισμού από το '50 και έπειτα (και όχι μόνο από την μεταπολίτευση και έπειτα όπως λένε αρκετοί νοσταλγοί),

* ούτε όσοι διαχειρίστηκαν τις Επιδοτήσεις, τις Επιχορηγήσεις και τις Επενδύσεις,

* ούτε όσοι ανέλαβαν τα "Μεγάλα Έργα" και τους Ολυμπιακούς,

* ούτε όσοι Nομοθέτησαν και όσοι μας Ενημέρωσαν, αμερόληπτα και "αντικειμενικά"... πάντα,

* ούτε φταίνε και οι πολύ πλούσιοι και οι μεγάλοι ιδιοκτήτες και εφοπλιστές, όχι, αυτοί δεν φταίνε καθόλου μάλιστα που φεύγουν οι βιομηχανίες τους και τα καράβια τους στα "πέρα μέρη", στα φθηνά εργατικά χέρια, όχι, όχι...τα σωματεία και οι συνδικαλιστές φταίνε που θεριεύουν τους μισθούς και ακριβαίνει το εργατικό κόστος, αυτό φταίει,

"αυτοί" δεν φταίνε καθόλου!

Εμείς φταίμε!

Όχι,... δεν φταινε "αυτοί", γιατί "αυτοί" είναι τέλειοί, και θα τα κατάφερναν ακόμη καλύτερα αν μια δράκα μαλιάδων, φρικιών και αριστερών,
* πότε με το 1-1-4,

* πότε με το πολυτεχνείο,

* πότε το '85 , και

* πότε το 2005-7,

δεν ακύρωναν με τς διαμαρτυρίες τους το αναπτυξιακό όραμα των σωτήρων μας.

Οι Μικρές Ανομίες των άλλων ενοχλούν περισσότερο

Κάποιοι με το θάνατο των 3 της Marfin πάνε να βγάλουν "λαγό" και να τα φορτώσουν όλα,

το χρέος, τους μπάχαλους, την ανομία, την λαμογιά,
στις ιδέες της Αριστεράς και του σοσιαλισμού,

ενώ προκρίνουν μια επιστροφή στην εποχή σιδερένιας πυγμής και του αυταρχισμού (δεν λένε του "γύψου" ακόμη).

Λέει πχ ακόμη και ο Μανδραβέλης, ένας αρκετά ανοιχτόμυαλος δεξιός:

«Κρυφογελούσαμε όταν τα παιδιά φωνασκούσαν «να καεί, να καεί, το μπ… η Βουλή», δεν σταθήκαμε απέναντι στα φαινόμενα φασισμού που διάφορες ομαδούλες με κόκκινο μανδύα καλλιεργούσαν στην ελληνική κοινωνία. Οταν συνδικαλιστές του ΣΥΝ βγάζουν πανό μέσα στη Βουλή, επόμενο είναι κάποιοι διαδηλωτές να θεωρήσουν ότι είναι και δικό τους δικαίωμα να μπουκάρουν για να διαμαρτυρηθούν. Κλείσαμε τα μάτια στη μικρή ανομία, για να φτάσουμε στον άδικο και φρικτό θάνατο τριών ανθρώπων.»

Βέβαια παραγνωρίζει πως αυτές οι συμπεριφορές, οι "μικρές ανομίες" και οι "φασισμοί" είναι σύμπτωμα της ανελευθερίας της κοινωνίας και της ασφυξίας που νιώθουν οι κατώτεροι από τους μεγάλους ιδιοκτήτες της χώρας και τα υποχείριά τους, τα ΜΜΕ και τους διάσημους.

Για να ακουστείς χρειάζεται

* είτε να να έχεις ισχυρούς φίλους,

* είτε να είσαι εσύ ένας ισχυρός ή ένας μεγάλος ιδιοκτήτης,

* είτε να ζητήσεις ρουσφέτι.

Και τα 3 αυτά άραγε δεν είναι πολύ πιο σημαντικές "μικρές ανομίες"??

Ή είναι περισσότερο αποδεκτές επειδή είναι ανομίες από την άρχουσα τάξη προς το συμφέρον του λαού.

Η πρώτες "ανομίες" δηλαδή είναι μόνο από τους από-κάτω, ενώ οι δεύτερες είναι από τους από-πάνω, για όλους μας - άρα πιο "Δημοκρατικές", έτσι?

(ωραία!, μάλλον τελικά δεν είχα καταλάβει σωστά το πως εννοείται η Δημοκρατία σήμερα)

Δηλαδή αν σηκώσουμε παντιέρα στην Ακρόπολη και φωνάξουμε "αέρα",
ή αν μπούμε στην ΕΡΤ και ζητήσουμε το λόγο,

αν μπούμε στη Βουλή να δείξουμε τα προβλήματα μας για μια φορά οι ίδιοι που τα υφιστάμεθα, και όχι οι "αντιπρόσωποι του Λαού",
τότε αυτό πρέπει να θεωρείται μεγάλος "φασισμός",
και πρέπει να πατάσσεται αμέσως πάραυτα!

Υποκρισία και (ταξικά) συμφέροντα.

Και το χειρότερο είναι πως επειδή, όπως είπα, αυτά τα λένε και τα επιδιώκουν οι ισχυροί της Ελλάδας,

είναι πολύ πιθανόν να τα επιβάλλουν (είτε ως "μέτρα", είτε ως έκτακτους νόμους,είτε απλώς ως μονόδρομος),
ενώ αν τυχόν και αντισταθούμε, μπορεί να φτάσουν κυριολεκτικά να πατήσουν επί των πτωμάτων μας,

εκβιάζοντας δήθεν πως το τίμημα της δικής τους αποτυχίας θα είμαστε εμείς και ολόκληρη η χώρα μαζί!

Για μια κάποια Λύσις, μα όχι του ΚΚΕ (ή του ΛΑΟΣ)

Κάθε μέρα διαβάζω τις πηγές μου στο internet περιμένοντας μια κάποια λύσις,

κάποια νέα μορφή οργάνωσης που θα κινητοποιήσει οργανωμένα τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας μας σε μια κοινή πορεία αντίστασης.

...

Κι ακόμη τίποτα...

Και μέχρι τότε, το ΚΚΕ, και το συγάλακτό του κόμμα, το ΛΑΟΣ,

θα έχουν την μόνη πρωτοβουλία κινήσεων στο πεδίο των αντιδράσεων.

Κι όμως, καθημερινά διαβάζω καταπληκτικά άρθρα, αποκαλυπτικές αναλύσεις, και ριζοσπαστικές αφηγήσεις...
στο twitter, και στο "you pay your crisis", από τον CiaoAnt1, και τον Greek Rider,
και φυσικά από τον TechiChan, εννίοτε και από τον Βαρουφάκη,
και από τον Β. Βιλιάρδο, ή από το Γ. Μηλιό,
και λίγο στην Ζ. Ζήκου και στο Δελαστίκ.

Αν τώρα όλα αυτά μπορούσαν να δεθούν σε ένα ενιαίο "όχημα",

σαν μια "Κομμουνιστική Διεθνή" δηλαδή, αλλά σε εθνικό επίπεδο,
και με υπόβαθρο το internet,
τότε θα έβλεπα επιτέλους μια προοπτική που δεν περιέχει την ανάθεση και την διαμεσολάβηση,
δύο κοινωνικές πρακτικές που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.

Αυτό περιμένω.

Μα κι αν δεν έρθει,

στο ΚΚΕ δεν υποτάσσομαι.

Δεν πείστηκα ποτέ πως για να απελευθερωθούμε, πρέπει να υποδουλωθούμε πρώτα.

ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΆΤΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΤΑΞΗ.

Όλο και πιο πολύ με της Χούντας τα κελεύσματα περί "γύψου" μου ακούγονται του ΚΚΕ τα κηρύγματα.

Ναι, δε λέω, να ενώσουμε τις φωνές μας,
αλλά για τι?
Θέλει πολύ προσοχή, ώστε η "θεραπεία" που θα ζητήσουμε να μην είναι χειρότερη από την αρρώστια.