Το Δημοψήφισμα του ΓΑΠ από τα Δεξιά καταληγει στ' Αριστερά

(Το κείμενο το έγραψα 3 μέρες μετά την ιδέα του ΓΑΠ για Δημοψήφισμα, το Δεκέμβριο του 2011)
Πριν 1.5 χρόνο είχα υποστηρίξει πως το δίλημμα της Αριστεράς μέσα ή έξω από το ευρώ ήταν πρόωρο, και άσκοπα πολωτικό, αφού μας χωρίζει, αντί να μας ενώνει.  Και κατέληγα πως θα ήταν προτιμότερο να το παρακάμψουμε - δεν είμαστε εμείς που θα το αποφασίσουμε να μας πετάξουν έξω απ' το ευρώ, ας το αφήσουμε αυτό  στους "ιδιοκτήτες" του νομίσματος, εμείς να είμαστε υπεύθυνοι μόνο για το πως θα χειριστούμε το χρέος, και βασικά για την παύση της εξυπηρέτησής του.
Βασικά έλεγα πως η εξέγερση ενάντια στους σχεδιασμούς της κάθε Τρόικας (θα 'πρεπε να) είναι η δική μας στρατηγική.

Αλλά επειδή η ιστορία είναι πουτάνα και ξέρει κι άλλα κόλπα....όπως και το ΠΑΣΟΚ,
ορίστε τώρα, ακριβώς το ίδιο ερώτημα μπροστά μας, φαρδύ-πλατύ με τη μορφή δημοψηφίσματος αυτή τη φορά..

Πως και Γιατι πάψαμε να νιώθουμε Εργατες

Η συλλογικότητα του Sarajevo εγραψε ξανα  μια καλή ανάλυση, που αυτή τη φορά εξηγούνε πως, κατά την άποψή τους, η παγκόσμια ιστορία και το ελληνικό ΠΑΣΟΚ "συνωμότησαν" το '80 και το '90  για να μας κάνουνε όλους να νιώθουμε Αφεντικά:
  (Κοκκινη Γωνιά, sarajevo) Υπάρχει εργατική τάξη; κι αν "ναι" τι κάνει;

Πρόκειται για ένα ταξικό άρθρο χωρίς όμως τις μαρξιστικές αγκυλώσεις που έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια.

Αξίζει να διαβαστεί για να εχουμε μια κοινή αντίληψη του τι σημαίνει "ταξική αλληλεγγύη" ή του ποιος είναι ο "ταξικός αντίπαλος".