Δημοκρατία vs Ατομική Ελευθερία, Ουτοπία και Θρησκεία, και λίγο Μαρξισμο-Λενινισμός

Το παρακάτω απόσπασμα από ομιλία του Hunter Rawlings II για τις έννοιες της Δημοκρατίας και Ατομικής Ελευθερίας μου το έστειλε ένας φίλος,
http://www.youtube.com/watch?v=wDtF9ENe0ic
και μου προκάλεσε την παρακάτω απάντηση:

Ακριβώς!

«Η Ατομική Ελευθερία(η Ελευθερία του Διαφωτισμού στο βίντεο, τα Ατομικά Δικαιώματα δηλ.) είναι Γραμμικά Ανεξάρτητη από τη Δημοκρατία!»
Και φυσικά, χρειάζεται να αγωνιζόμαστε και για τα δυο.

Για τους μη-μαθηματικούς, σημαίνει πως ενδέχεται σε μία πολιτεία (καθεστώς) να εχεις και τα 2 σε διαφορετικές ποσότητες, ανεξάρτητα, μηδέν από το ένα και πολύ από το άλλο.
Δεν είναι συνδεδεμένο πχ πως αν έχεις πολύ δημοκρατία θα έχεις πολύ ατομική ελευθερία ή το ανάστροφο.

Ο Καστοριάδης για αυτό έλεγε πως το ερώτημα αν η Δημοκρατία είναι "καλή" δεν έχει απάντηση.
Μπορεί ένας Δικτάτορας να φροντίζει καλύτερα τους πολίτες του.
Απλώς στη Δημοκρατία αυτή η φροντίδα θα είναι "δική" μας υπόθεση - όχι αλλουνού.
Σε όποιον αρέσει.


Πάντως, θέλω πάντα να μιλάω για πολύ ξεκάθαρες, πρακτικές,
απτές ιδέες, ιδέες που μπορούν να υπάρξουν, και έχουν υπάρξει, για αρκετές
γενιές, όπως Δημοκρατία και Ατομική Ελευθερία.
Αφού πιστεύω πως αυτά πρέπει να επιδιώκουμε - όχι Ουτοπίες.

Ουτοπία

Από την άλλη, πολλοί λοιπόν λένε πως με το να κυνηγάμε την Ουτοπία, φτάνουμε ευκολότερα σε αυτές τις απτές ιδέες, εμψυχώνουμε τον κόσμο(εμάς δηλαδή), του δείχνουμε το όραμα.
Εγώ αντίθετα, χωρίς να υποτιμώ την αξία της Ουτοπίας, βλέπω πως συχνά η
Ουτοπία θολώνει το μυαλό των περισσοτέρων μας, όσων τουλάχιστον έχουν καλή σχέση με τον ορθολογισμό,
αφού νιώθουμε πως κυνηγάμε μια χιμαίρα, και ιδιαίτερα σε καιρούς δύσκολους, σε
καιρούς Κρίσης όπως σήμερα, απογοητευόμαστε, αντί να οπλιζόμαστε με θάρρος και
αισιοδοξία.

Η Ουτοπία είναι καθοδηγητικό φώς μόνο όταν έχεις αποκτήσει ήδη φόρα και
κυνηγάς την απελευθέρωσή σου (πχ τη Δημοκρατία και την Ατομική Ελευθερία),
και έχεις και τα μέσα (Οργάνωση) για διατηρήσεις την ενέργειά σου, την πορεία σου.
Όταν είμαστε στάσιμοι, όπως είμαστε σήμερα, απλά μας υπενθυμιζει σε πόσο
άσχημο σημείο έχουμε σταθεί.

Θρησκεία

Θα κατέτασσα λοιπόν τη θρησκεία στις Ουτοπίες, που ενώ έχουν τη χρησιμότητά
τους, όπως λέγαμε για το Αρκάδι[σημ: ο ηγούμενος τους μίλαγε για την αιώνια ζωή που τους περιμένει αν θυσιαστούν], εγώ συνεχίζω να φοβάμαι την επίδραση που
έχουν στην αυτοδιάθεσή μας.
Δεν φτιάχνουν πάντα αυτάρκεις και ενεργητικούς πληθυσμούς, αλλά παθητικούς και
μοιρολατρικούς.

Και στις Θρησκείες κατατάσσω και τον Μαρξισμο-Λενινισμό πολλών ακόλουθών τους.
(αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο Μαρξ ή ο Λένιν τα είπε άσχημα, καταναλογία που η
οι φανατικοί της Ιεράς Εξέτασης δεν σημαίνουν πως ο Χριστός μίλαγε για
τυραννίες)