Ακόμη κι αφού έχουμε γλιστρήσει από τον γκρεμό, και ενώ αιωρούμαστε πάνω από τον Καπιταλιστικό Καιάδα,
ακόμη και τότε η Αριστερά αναζητά με πάθος τα "άρβυλα" που γραπώνονται καλύτερα στο χείλος...και δείχνει να έχει κατασταλάξει σε 2 μάρκες:
* την «μέσα_στο_ευρώ»,
* και την «έξω_από_το_ευρώ»
Εξοπλισμένη με αυτά τα "άρβυλα" θα διεξάγει τη μάχη ενάντια...στο κενό!
Σύντροφοι!
Το ζήτημα του ευρώ όντως είναι σημαντικό, αλλά δεν μας έφερε από *μόνο* του στο χείλος του γκρεμού.
Και το κυριότερο, πλέον δεν μπορεί από μόνο του να μας κάνει να γλυτώσουμε το σκάσιμο στο έδαφος.
Το Χρέος μας αύξανε (σχεδόν) σταθερά από το 1821!
Αλλά γενικότερα, τα Χρέη ολωνών *αθροιστικά*, και των ανθρώπων και των επιχειρήσεων και των Κρατών, αυξάνουν παντού και από πάντα,
εξού και οι τελετές σεισάχθειας και τα jubilieum στον αρχαίο κόσμο.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι γενικότερο,
εντείνεται δραματικά όμως από τον Καπιταλισμό και τα μη-δημόσια τραπεζικά συστήματα.
Μέρος όμως της Αριστεράς δείχνει σαν να βρήκε ευκαιρία με την Κρίση να βγάλει από το μπαούλο τα ξινισμένα συνθήματα του «έξω από το ΝΑΤΟ» και του «έξω από την ΕΟΚ» για ένα «3ο Δρόμο» με έναν άλλο μανδύα αυτή τη φορά, αντι-ευρω-τικό.
Σαν ετοιμασμένα όλα από καιρό, δεν μπορεί να αντιληφθεί πως σήμερα τέτοια συνθήματα μάλλον χωρίζουν τον Αριστερό κόσμο, παρά τον ενώνουν.
Και δεν ενώνουν ούτε τους Έλληνες, αλλά ούτε και γενικότερα τους αλληλέγγυους στα δεινά μας Ευρωπαίους.
Ελπίζω τουλάχιστον να μην καταλήξουν να αφορίζουν όποιους έχουν διαφορετικές προτεραιότητες, ενάντια
* στην "σοσιαλιστική" Κυβέρνηση και τα θλιβερά της "οράματα",
* στο Μνημόνιο και στην Τρόικα που στην πραγματικότητα για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να "εξασφαλίσουν" τα χρωστούμενα με κάθε κόστος για μας,
* ενάντια στο παγκοσμιοποιημένο Κεφάλαιο και την θρυμματισμένη αλληλεγγύη των Λαών.
Γιατί δεν μπορεί να φαντασιωνόμαστε πως μια χώρα στο μέγεθος της Ελλάδος μπορεί μόνη της να αντισταθεί αποτελεσματικά στο παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό επειδή και μόνο έχει εγκαταλείψει το ευρώ και έχει ξαναγυρίσει τη δραχμή!
(και η ύπαρξη της Κούβας δεν αποτελεί εγύηση πως ένα ανάλογο εγχείρημα σήμερα θα επέτρεπαν να πετύχει)
Για αυτό το «Έξω απ' το Ευρώ» δεν είναι αρκετό ούτε σαν σύνθημα, ούτε σαν πρακτική, και ίσως ούτε καν ως επιλογή στρατηγικής!
* Δηλαδή το '80 και το '90 που είχαμε δικό μας νόμισμα γιατί δεν αριστεύσαμε παρά ζούσαμε με τους τριτοκοσμικούς πληθωρισμούς του 17%?
* Το Μεξικό, που το '80 σε παρόμοια με τη δική μας Κρίση Χρέους είχε δικό του νόμισμα,
γιατί σήμερα ακόμη ζεί ανάμεσα στη μιζέρια της φτώχειας και την μάστιγα της μαφίας??
* Η Ουγγαρία τα φέρνει καλύτερα με το Φιορίνι της?? Ή μήπως η Λετονία με το δικό της (άγνωστο) νόμισμα?
* Και εντέλει, πόσο θα πρέπει να υποτιμηθεί η νεο-Δραχμή μας για να ανταγωνιστούμε τις Τουρκία, Βουλγαρία και Κίνα σε εργατικό κόστος?
Από την άλλη γνωρίζω πως η δύναμη της Αριστεράς, και δη της Ελληνικής Αριστεράς είναι πως σκέφτεται, πως διαφωνεί και πως ενίοτε συγκρούεται για την επικράτηση της μίας ή της άλλης άποψης.
Όμως θα έπρεπε τόσα χρόνια να έχουμε εφεύρει έναν τρόπο ώστε οι διαφορές της αυτές να μην μπλοκάρουν την κοινή μας πορεία στο αγώνα ενάντια στην υποδούλωση.
Θα μπορούσαμε να ταυτοποιούμε εκείνες τις διαμάχες που δεν βοηθάνε την κοινή πορεία, και να μπαίνουν σε 2η μοίρα - πχ ας κάνουμε τώρα την εξέγερση ενάντια στο Μνημόνιο, και το τι θα πράξουμε μετά, και αν θα υπάρχει "ευρώ", το βλέπουμε τότε.
Τώρα προέχει να καταδεικνύουμε *γιατί* η λύση στην Κρίση που προτείνουν οι ισχυροί και οι μεγάλοι ιδιοκτήτες της Τρόικας δεν είναι και λύση για τα δικά μας προβλήματα!
Το ποια θα είναι η δική μας λύση, ας τους το αφήσουμε σαν έκπληξη...μετά την εξέγερση!
* και να μια πρόταση από ένα ενδιαφέρον άρθρο της ΔΕΑ ενάντια στους φετιχισμούς του (αντι-)ευρώ-τισμού που με εκφράζει: «Είναι άλλο να λες ότι “αδιαφορούμε για το αν θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ” που είναι σωστό, και άλλο να λες ότι “η δραχμή θα μας σώσει” που είναι εντελώς λάθος. »
* Ένα ακόμη άρθρο με τίτλο "εθνική κυριαρχία, ευρωπαϊσμός ή επαναστατική στρατηγική;", από το μπλογκ aformi ενάντια στην επικέντρωση της αριστεράς στο δίλημμα «μέσα ή έξω από την ΕΕ»
Να που κάποιος προσπαθεί να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά,ελπίζω με ειλικρίνεια και όχι με πρόθεση να θάψει στις καλένδες τις απόψεις των άλλων.
ReplyDeleteΝα εντείνουμε τις προσπάθειες για ακύρωση του μνημονίου συμφωνώ μπορούμε όμως να είμαστε αποτελεσματικοί αν δεν έχουμε και δεν το έχουμε δηλώσει εξ αρχής, προετοιμαστεί για έξοδο από την ΟΝΕ και το ευρώ όταν η αντίδραση της τρόικας και των εσωτερικών της συμμάχων θα μας οδηγήσει νομοτελειακά σε αυτό το δίλλημα;
Νομίζω πως όχι και επιμένω ότι το δίλλημα αυτό όπως εμφανίζεται σήμερα ως διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που αναζητούν μια εναλλακτική πολιτική στον μονόδρομο της τρόικας το μόνο που εξυπηρετεί είναι την πολιτική του διαίρει και βασίλευε του κεφαλαίου!
Προυπόθεση για επιτυχία είναι η θέληση για ενότητα και ο προγραμματισμός για όλα, μα όλα τα ενδεχόμενα που δεν σταματά σε δήθεν κόκκινες γραμμές της με πάσει θυσία παραμονής στο ευρώ!
Και ίσως έτσι αποφύγουμε τελικά και την έξοδο και μπορεί να καταφέρουμε μια αλλαγή πολιτικών στη Ε.Ε,πράγμα βέβαια το ίδιο ή και περισσότερο δύσκολο με την μονήρη πορεία της Ελλάδας εκτός της ΟΝΕ.
Στην θέση που βρισκόμαστε εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν ένα όμως είναι σίγουρο:
η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική οδηγεί την χώρα σε μια τεράστια οικονομική ,κοινωνική και γεωπολιτική υποβάθμιση που θα γίνει ορατή σε όλους πολύ γρήγορα.
Μόνο που χρόνος δεν υπάρχει!
Εμεις μιλάμε και οι άλλοι δρουν!
Ανκωστή βλέπω ένα μικρό βήμα απτην πλευρά σου που ίσως ανοίγει ένα μικρό παράθυρο για ενότητα και κοινή δράση! Εύχομαι να ανοίξουν και οι άλλοι το δικό τους παράθυρο!
nikos_alfa είπε:
ReplyDelete«Προυπόθεση για επιτυχία είναι η θέληση για ενότητα και ο προγραμματισμός για όλα, μα όλα τα ενδεχόμενα που δεν σταματά σε δήθεν κόκκινες γραμμές της με πάσει θυσία παραμονής στο ευρώ!
Και ίσως έτσι αποφύγουμε τελικά και την έξοδο και μπορεί να καταφέρουμε μια αλλαγή πολιτικών στη Ε.Ε,πράγμα βέβαια το ίδιο ή και περισσότερο δύσκολο με την μονήρη πορεία της Ελλάδας εκτός της ΟΝΕ.»
Συμφωνώ απόλυτα, αυτή ακριβώς είναι η στάση μου:
έτοιμοι για όλα (και για προβοκάτσιες),
στοχεύουμε το αδύνατο!