Οστρακισμός και Ανώνυμες Καταγγελίες στο press-gr

Πίσω από το ζήτημα των *ανώνυμων καταγγελιών* υπάρχει ένα βασικό αξίωμα:

Το οτι είμαστε κατά στο να πλήττει ένας Ανώνυμος τον Επώνυμο?

Μήπως όμως κάτι τέτοιο δεν ήταν ο Οστρακισμός στην αρχαία Αθήνα?
Μυστική ήταν η ψηφοφορία του!
(και σήμερα δεν μιλάμε για κάτι τόσο σκληρό, εξορία, αλλά για τιμωρία δια των λόγων)

Κοιτάξτε, χωρίς υπερβολική αίσθηση ρομαντισμού, θεωρώ πως το η πολιτεία μας δεν είναι δημοκρατική.
Ναι, έχουμε δικαιώματα και άλλες κατακτήσεις του φιλελευθερισμού, αλλά είμαστε σε λάθος τροχιά, έχουμε απολέσει την σημασία των λέξεων σχετικές με την αυτονομία μιας πολιτείας.

Ζητάμε από το κράτος να μεριμνεί αυτό ώστε να λειτουργούν οι θεσμοί σωστά ώστε να κάνουμε εμείς ανενόχλητοι τις "δουλειές" μας!
Αυτός δεν είναι ο ορισμός του πολίτη αλλά του "υπηκόου μιας ευνομούμενης ολιγαρxικής πολιτείας".

Χρειάζεται εδώ και τώρα να αλλάξει η ιεράρχηση των αξιών μας ώστε να σπρώξουμε την ετερόνομη πολιτεία μας στην ουσιαστική αυτονόμηση και αυτοθέσμιση.

Δεν μπορεί να διαβάζουμε παντού πως
* <<υπάρχει διαφθορά>>,
* <<υπάρχουν κλέφτες>>,
* <<οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν για να τα κρύβουν>>
και άλλες τέτοιες (άναρθρες κραυγές)
και όταν συζητάμε για το μόνο θεσμό που μπορεί να ελέγξει αυτά τα φαινόμενα αυθαιρεσίας, να κιοτεύουμε.
(μιλάω για την ανώνυμη καταγγελία, ένα "οστρακισμό με τα λόγια")

Το γεγονός, ότι ενώ ξεκινάμε για την αλήθεια, καταλήγουμε στην *Ευθύνη* και στην *Υποχρέωση Τεκμηρίωσης*,
που στη προκειμένη περίπτωση του internet ουσιαστικά σημαίνει απόπειρα ΦΙΜΩΣΗΣ,
πιστεύω πως οφείλεται στο ότι τοποθετούμε τις αξίες της "τιμής και της υπόληψης" πάνω από την Ελευθερία του Λόγου και την Διαφάνεια.

* Είναι έτσι?


Στα πρακτικά τώρα, υπενθυμίζω πως αν είναι χ1 φορά δύσκολα να ανασκευάσεις μια συκοφαντία σε ένα "υψηλής επισκεψιμότητας site",
είναι χ5 φορές δυσκολότερο να αναστρέψεις το κλίμα που καλλιεργεί ο "τύπος" και χ25 αν λειτουργούν ο "τύπος" και το δικαστικό/κυβερνητικό σύστημα συνδυασμένα!
(χονδρικές εκτιμήσεις)

Δείτε τι έγινε με το press-gr:
Σε αυτό έγιναν ανώνυμες καταγγελίες για Χ δημόσια πρόσωπα.
Σήμερα μερικά εξ αυτών "απάντησαν" με (150?) μηνύσεις, κυριολεκτικά "όπου λάχει"!
Τα κανάλια το παίζουν σαν να εξαρθρώθηκε σπείρα εκβιαστών!
Η κυβέρνηση μιλάει για νέους νόμους με αφορμή αυτό.

Πες μου, είναι το ίδιο τα 2 όπλα?
(internet εναντίον τύπου+μηνύσεων+κυβέρνηση)

Και όσο για το αν το site που συκοφαντεί έχει υψηλή επισκεψιμότητα, υπενθυμίζω ότι λίγα τέτοια υπάρχουν που να μην επιτρέπουν το σχολιασμό.
Θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε το επιτρέπουν όλα.

Δείτε τι έπαθε ο Ν. Δήμου από τη απέλπιδα προσπάθεια να "καθωσπρεπίσει" τα σχόλια.
Μια από τα κίνητρα να προσπαθεί κάτι τέτοιο είναι ΚΑΙ οι νόμοι περι συκοφαντίας κτλπ.

* Αυτό θέλουμε,?
* Μήπως η πολυνομία δικαιολογεί και τον ρόλο των super-moderators?
(δεν είναι προσωπική επίθεση σε αυτούς, απλά όντως πιστεύω ότι η χρησιμότητά τους επιβάλλεται ΚΑΙ από τους νόμους αυτούς)


Για να καταλήξω:
Υποστηρίζω ότι όταν σε "συκοφαντούν" είναι χειρότερα (κατά αύξουσα σειρά):
1) στο internet (forums, blogs)
2) κουτσομπολιό, καφενείο, πηγαδάκια, τηλεφωνικά, πίσω από την πλάτη μας,
3) στον τύπο,
4) στον τύπο και από την κυβέρνηση (πολιτεία) μαζί.

Kαι η παραπάνω σειρά προκύπτει από το πόσα περιθώρια έχεις να αντιδράσεις!
Το internet σίγουρα σου δίνει τα περισσότερα περιθώρια αντίδρασης.


* Οι νόμοι που προτείνει η κυβέρνηση θεωρώ πως είναι περιττοί καθώς όλο και περισσότεροι θα εξοικειώνονται με το μέσο.
* Οι νόμοι που ισχύουν για τον τύπο είναι περιττοί και πρέπει να μην ισχύουν στο internet.

Τα blogs δεν είναι εφημεριδες ή "κανάλια"

Το blog δεν είναι ιδιο με τον τύπο!

* Δεν υπάρχει ένα εκδοτικό συγκρότημα από πίσω!
* Δεν επιδοτείται, δεν προβάλεται, δεν διαφημίζεται!
* Δεν πωλείται ούτε αγοράζεται (στην συντρηπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων).
* Εκφράζει τους πολίτες και δεν απευθύνεται στον εισαγγελέα.
* Ούτε και ο εισαγγελέας θα έπρεπε να ζητάει τα στοιχεία του blogger για να κάνει "επώνυμη καταγγελία"

Αν εξισώσουμε τα blogs με τον τύπο, θα φιμώσουμε αποτελεσματικά ότι αμφισβητεί την υπάρχουσα διεφθαρμένη κατάσταση.

Έχετε διαβάσει το άρθρο 14 του συντάγματος.
Δεν προστατεύει, "ελέγχει"!

Η ελευθερία του λόγου είναι πολύ ευαίσθητη για να "ελεγχθεί" χωρίς ουσιαστικά να καταργηθεί!

Είμαι αντίθετος στην επέκταση της συκοφαντικής δυσφήμισης στην blogοσφαιρα.

Βασικό επιχείρημα είναι ότι:
Όσοι ξέρουν από το ιντερνετ
(και γίνοται συνεχώς περισσότεροι αυτοί)
γνωρίζουν να κρίνουν αυτά που διαβάζουν.
Μαθαίνουν να αποκτούν *γρήγορα* άποψη,
και να την αλλάζουν *εξίσου* *γρήγορα* όταν δεδομένα αλλάζουν.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, υποστηρίζω ότι το να απολογηθείς για τις άδικες/ψευδείς κατηγορίες είναι πολιτικά ορθότερη κίνηση, και με περισσότερες περιπτώσεις να "κερδίσεις" από το να μηνύσεις!

Ακόμη πιο κυνικά:
Οι δικαστές δεν αποκαταστούν υπολήψεις! Απλά φιμώνουν τους σπιλωτές.
Μόνο οι ειλικρινείς απολογίες ενδέχεται να τις αποκαταστήσουν.
Ακόμη και αν είμαστε αθώοι μπορεί να χρειαστεί να απολογηθούμε.
(αυτό διδάσκει ο Σωκράτης του Πλάτωνα)

Και είναι πολύ πιο εύκολο να απολογηθείς μέσω blog παρά μέσα στο δικαστήριο.

Τα "εγkλήματα λόγων" θα έλεγα οτι πρέπει να έχουν ανάλογη προφορική τιμωρία!

Ακόμη και αν σήμερα φοβόμαστε γιατί οι πολίτες δεν είναι ώριμοι για την απόλυτη ελευθερία του λόγου, δεν πρέπει να αποτελεί σοβαρή δικαιολογία για ένα περιοριστικό νόμο που απειλεί να ακυρώσει την ουσιαστική ελευθερία του διαλόγου στο ιντερνετ.

Περιμένοντας το...Μπήτερμαν και τους Εμπρηστές

Και για να μην ξεχνάμε τις λάθος εκτιμήσεις που κάνουμε μέσα στον πανικό μας
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=4667&subid=2&pubid=329086

Τις φωτιές του καλοκαιριού του 2007 δεν τις βάλανε οι "ασύμμετροι" εμπρηστές!
Ήταν όμως αναμενόμενες, και συνεπώς υπήρξε "ασύμμετρη πρόνοια".

Το press-gr.blogspor.gr και η ελευθερία στην Ανωνυμία

Σχετικά με την δίωξη στο http://press-gr.blogspot.com/2008/02/blogger.html,
και χωρίς να συνεκτιμώ το ποινικό μέρος (των εκβιασμών), ανεξάρτητα του το αν επιβεβαιώνεται:

Θεωρώ όλη αυτή την υπόθεση σαν επίθεση στην ελευθερία του λόγου στο internet.
Περιμένω όλοι σαν bloggers να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην ανωνυμία!

Μπορεί σήμερα, όπως ειπώθηκε, η κοινωνία μας να είναι ευάλωτη στις ανεύθυνες πληροφορίες του ανώνυμου internetικου πλήθους,
δεν θα παραμείνει όμως για πάντα ανώριμη.
Και δεν θα πρέπει με βάση τις σημερινές μας φοβίες να υπονομεύσουμε την ελευθερία του μέσου για τα επόμενα χρόνια.

Έχουμε ανάγκη την ουσιαστική ελευθερία του λόγου στο internet,
το μόνο μέσο που πραγματικά έχει νόημα να μιλάμε για πολιτικές ελευθερίες σαν και αυτή.
Δεν ζούμε σε πόλεις των 50.000 κατοίκων του μεσαίωνα όπου τα "πάρκα" ήταν ο φυσικός χώρος πολιτικών ζυμώσεων.
Αυτή η "ελευθερία του λόγου" αν και θεμιτή, σήμερα δεν αρκει!

Σήμερα αν θέλω να με ακούσουν θα τα πω στο internet.
Και στο internet θέλω να προστατεύομαι, εγώ ο πολίτης, όχι μόνο οι δημοσιογράφοι.

* Και είναι σημαντικό ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα που υπάρχει ο "τυποκτόνος" νόμος πέρι συκοφαντικής δυσφήμισης, που αφορά όλους μας (βλέπε Νταλάρας εναντίων Πανούση ή Σαρρής εναντίων Λαζόπουλου).
* Και είναι σημαντικό ακόμη περισσότερο σήμερα που η διαφθορά στους προϋπάρχοντες θεσμούς κυριαρχεί.


Η Ελευθερία του Λόγου είναι ένα ευαίσθητο δικαίωμα που πολύ δύσκολα "ελέγχεται" χωρίς στην πράξη να καταργείται!

Το να θεωρούμε τα blog ως "τύπο" και να βλέπουμε την "συκοφαντική δυσφήμιση" να επεκτείνεται και σε αυτά ισοδυναμεί με φίμωση".

Και μερικοί θέτουν εύλογους προβληματισμούς:

Τι θα γίνει δηλαδή?
Θα μπορεί οποιοσδήποτε να μας κατηγορήσει ανώνυμα, και μετά εμείς
"...άντε να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες..."!

Η παραπάνω ρήση περί "ελεφάντων" ισχύει για όταν σε κυνηγάει το ποινικό σύστημα, και όχι αν σε κυνηγάν οι bloggers!

Μην αντιστρέφουμε τα επιχειρήματα.
Και καλό είναι σε τέτοια καινοφανή ζητήματα να μην παίρνουμε ως δεδομένα όσα υποβάλλονται από τους υπάρχοντες νόμους, αλλά να ξεκινάμε, τρόπο τινά, από μηδενική βάση, αναλογιζόμενοι το όφελος της κοινωνίας και τους θεμιτούς σκοπούς ενός "νομοθέτη", δηλαδή εμάς.

Με λίγα λόγια θα 'πρεπε να ζητάμε:
Ελευθερία λόγου και Διαφάνεια πάντα και στα πάντα!



Αν αφήσουμε την νομική-εισαγγελική πλευρά και αυτού θέματος να κυριαρχήσει
θα χάσουμε τη μάχη στο πολιτικό της σκέλος, στο θέμα των βασικών μας δικαιωμάτων.

Θα περίμενα καθένας μας σε αυτό το μέσο να ξεκινήσει αυτή τη μάχη.
Αν θέλετε να συνεχίσουμε να μιλάμε και αύριο.